Για τις εξελίξεις στην Ουκρανία με έμφαση στο μεταναστευτικό κύμα που έχει δημιουργήσει η πολεμική σύρραξη, μίλησε στον Αθήνα 9.84 και στην Αθηνά Κορλίρα ο βουλευτής της ΝΔ και καθηγητής Διεθνών Σχέσεων στο Πάντειο Πανεπιστήμιο, Δημήτρης Καιρίδης.
Ειδικότερα, σχετικά με όσα διαδραματίζονται αυτή τη στιγμή στην Ουκρανία, υπογράμμισε την άμεση συσχέτισή τους με το ζήτημα της μετανάστευσης καθώς και την ανάγκη η Ευρώπη να επιδείξει περισσότερη ενότητα.
Χαρακτήρισε την προσφυγική κρίση που εξελίσσεται αυτή τη στιγμή «ως την μεγαλύτερη που έχει ζήσει η Ευρώπη στην μεταπολεμική της ιστορία», κάνοντας λόγο για νέες προκλήσεις που αναδύονται.
«Αυτή τη στιγμή, έχουμε περίπου 12 εκατομμύρια εσωτερικά εκτοπισμένους Ουκρανούς, περίπου το 1/4 του συνολικού προπολεμικού πληθυσμού της χώρας που έχει εγκαταλείψει τα σπίτια του για λόγους ασφαλείας. Από αυτούς, περίπου 4 εκατομμύρια έχουν περάσει τα διεθνή σύνορα κυρίως προς την Πολωνία, αλλά και προς Μολδαβία, Ρουμανία και Ουγγαρία και έχουν γίνει πρόσφυγες».
Σημείωσε δε ως ιδιαιτέρως σημαντικό το γεγονός ότι οι συγκεκριμένες χώρες οι οποίες μέχρι πρότινος ήταν εξαιρετικά επιφυλακτικές κατά την προηγούμενη προσφυγική κρίση και αρνούνταν την κοινωνική αλληλεγγύη, πλέον δείχνουν ένα διαφορετικό πρόσωπο, επιζητώντας τη διαμοίραση ευθύνης.
Ωστόσο, ανέφερε ότι υπάρχει μια προβληματική διαχείριση σε αυτόν τον τομέα, υπενθυμίζοντας ωστόσο ότι η αρχή της μη-επαναπροώθησης αποτελεί πλέον κανόνα του εθιμικού διεθνούς δικαίου.
«Ενεργοποιήθηκε ένας ειδικός μηχανισμός έκτακτης ανάγκης από την Ευρωπαϊκή Επιτροπή, ώστε όλοι οι εισερχόμενοι από την Ουκρανία να προστατεύονται στο σύνολό τους. Υπήρξαν κάποιες αψιμαχίες με τις πολωνικές αρχές γιατί δεν επέτρεψαν να περάσουν τα σύνορα κάποιοι μη Ουκρανοί, μετανάστες από την Αφρική ή την Ασία που έτυχε να βρίσκονται στην Ουκρανία και οι οποίοι μαζί με τον γηγενή πληθυσμό θέλησαν να φύγουν για να γλυτώσουν από τον πόλεμο. Εκεί υπήρξε παρέμβαση.
Ο πρόσφυγας από όπου κι αν προέρχεται χρήζει πλήρους προστασίας όπως άλλωστε προβλέπει η σύμβαση της Γενεύης του 1951 σχετικά με το καθεστώς των προσφύγων σύμφωνα με την οποία ο πρόσφυγας δεν πρέπει να επιστρέφεται σε χώρα όπου απειλείται η ζωή ή η ελευθερία του».
Σχετικά με την πορεία των ειρηνευτικών συνομιλιών εμφανίστηκε απαισιόδοξος: «Στην πράξη, οι βομβαρδισμοί αμάχων συνεχίζονται και η ανθρωπιστική κρίση κορυφώνεται Είμαστε σε μια διαδικασία σύγκρουσης η οποία φαίνεται να τραβάει σε μάκρος και να βαλτώνει αφενός μεν γιατί οι Ρώσοι τα πήγαν χειρότερα από ότι ανέμεναν, αφετέρου δε, οι Ουκρανοί αντιστάθηκαν πολύ πιο αποτελεσματικά, έχει ανέβει το ηθικό τους και ανεφοδιάζονται με άνεση από το ΝΑΤΟ μέσω Πολωνίας. Συνεπώς, ο ”πόλεμος-αστραπή” του Πούτιν αποτυγχάνει και εισερχόμαστε σε μια δεύτερη φάση όπου στο Κρεμλίνο πρέπει να αποφασίσουν αν θα υποχωρήσουν».
