Mε τα μελανότερα χρώματα αποτυπώνουν οι επιστημονικοί συνεργάτες των συνδικάτων την εισοδηματική κατάσταση των εργαζομένων του Ιδιωτικού και του Δημοσίου τομέα, εν μέσω κύματος ανατιμήσεων, σε μελέτες τους που θα παρουσιαστούν εντός των επομένων ημερών.
Πέραν του προφανούς, δηλαδή του φαύλου κύκλου των επιβαρύνσεων σε καύσιμα, προϊόντα και υπηρεσίες, οι συνεργάτες της ΓΣΕΕ και της ΑΔΕΔΥ , αναδεικνύουν το γεγονός ότι η χώρα μας βρίσκεται εδώ και τουλάχιστον μια δεκαετία σε πρόγραμμα οικονομικής προσαρμογής.
Επομένως οι Έλληνες εργαζόμενοι βρίσκονται αντιμέτωποι με την κρίση, φέροντας ήδη αρνητικό εισοδηματικό πρόσημο σε σχέση με την συντριπτική πλειονότητα των Ευρωπαίων εργαζομένων.
Ειδικότερα:
Το Ινστιτούτο Εργασίας της ΓΣΕΕ, εκτιμά την την απώλεια της αγοραστικής δύναμης του κατώτατου μισθού έως τον Απρίλιο, στο 18%.
Μετά την ενσωμάτωση της αύξησης του 7,5% (714 € μικτά) από την 1η Μαΐου υπολογίζεται ότι η μείωση της αγοραστικής δύναμης του κατώτατου μισθού, θα κυμανθεί στο 10% με 12%,
Η μείωση της αγοραστικής δύναμης πλήττει το μεγαλύτερο μέρος των εργαζομένων, ωστόσο μεγάλοι χαμένοι είναι οι νεοεισερχόμενοι στην αγορά εργασίας και οι ανειδίκευτοι εργάτες, οι οποίοι έχουν τις χαμηλότερες αποδοχές, καθώς και όσοι έχουν λιγότερα από 10 έτη προϋπηρεσίας, για τους οποίους οι μισθολογικές ωριμάνσεις, δηλαδή οι τριετίες, παραμένουν “παγωμένες” έως ότου η ανεργία υποχωρήσει σε μονοψήφιο ποσοστό.
Έντονες πιέσεις δέχονται και οι απασχολούμενοι με ευέλικτες μορφές εργασίας, για τους οποίους η βάση υπολογισμού του εισοδήματος είναι χαμηλότερη ακόμη και από τον κατώτατο μισθό.
Παράλληλα, ο κατώτατος μισθός στην Ελλάδα ως προς την αγοραστική δύναμη βρίσκεται στην έβδομη χαμηλότερη θέση μεταξύ των κρατών- μελών της ΕΕ, ενώ σε σχέση με άλλα κράτη όπου εφαρμόστηκαν ανάλογα προγράμματα οικονομικής προσαρμογής, είναι χαμηλότερη κατά 5% στην Πορτογαλία και 45% στην Ιρλανδία.
Στο Δημόσιο
Το Κοινωνικό Πολύκεντρο της ΑΔΕΔΥ σε συνεργασία με το Εργαστήριο Κοινωνικής Πολιτικής του Παντείου Πανεπιστημίου, εντοπίζει στην Ελλάδα την μοναδικότητα της αρνητικής προσαρμογής του μισθού των δημοσιών υπαλλήλων σε σχέση με άλλες ευρωπαϊκές χώρες, με απομείωση της τάξεως του 25,6%. Σε άλλες χώρες της Ευρωζώνης στις οποίες επιβλήθηκαν Προγράμματα Οικονομικής Προσαρμογής, η Κύπρος εμφανίζει αύξηση κατά 6,3%, η Πορτογαλία κατά 5,2%, ενώ μόνον στην Ιρλανδία εντοπίζεται μείωση κατά 6,5% (που όμως πάλι είναι αισθητά μικρότερη με την ελληνική απομείωση ).
Η κατανομή των εισοδημάτων στο δημόσιο μετατοπίζεται σημαντικά προς τα κάτω. Είναι ενδεικτικό ότι οι υπάλληλοι που λαμβάνουν από 1000 έως 1100 ευρώ αυξάνονται από 11% σε 16% του συνόλου, από 900 έως 1000 ευρώ αυξάνονται από 6% σε 10%, ενώ για επίπεδο μισθού κάτω από 900 ευρώ αυξάνονται από 12% στο 20%.
Την περίοδο 2010 έως 2020 ο μέσος μισθός των γιατρών μειώθηκε κατά 10,5% από 1443 ευρώ σε 1291 ευρώ, αντίστοιχα ο μισθός των εκπαιδευτικών μειώθηκε κατά 15,7% από 1311 ευρώ σε 1105 ευρώ, των τεχνικών υγείας κατά 11,9% από 1176 ευρώ σε 1036 ευρώ και τέλος ο μισθός των υπαλλήλων γραφείου γενικών καθηκόντων κατά 14,7% από 1196 ευρώ σε 1020 ευρώ. Αντίστοιχα παρατηρείται ότι η μείωση των μισθών των δημοσίων υπαλλήλων κατά κλάδο οικονομικής δραστηριότητας ανέρχεται σε 11.5% στον κλάδο της υγείας, σε 15,8% στον κλάδο της εκπαίδευσης και σε 15% στο κλάδο της δημόσιας διοίκησης.
Οι μέσοι μισθοί τόσο για τους άνδρες όσο και για τις γυναίκες υποχωρούν κατά την περίοδο 2010-2020 ενώ συγχρόνως η απόσταση ανάμεσα στο μισθό κατά φύλο διευρύνεται. Ειδικότερα, ο μέσος μισθός για τους άνδρες δημόσιους υπαλλήλους υποχωρεί κατά 14,7% από 1326 ευρώ σε 1131 ευρώ, ενώ αντίστοιχα για τις γυναίκες υποχωρεί κατά 15,4% από 1210 ευρώ σε 1024 ευρώ. Ως αποτέλεσμα της ταυτόχρονης αυτής υποχώρησης ο μέσος μισθός για τις γυναίκες από 92,1% του αντίστοιχου για τους άνδρες το 2010 υποχωρεί στο 90,6%.
Δημήτρης Κωστάκος
