Με αφορμή την ανησυχητική έξαρση των περιστατικών παραβατικής συμπεριφοράς ανηλίκων, η Πρόεδρος του Κέντρου Μελετών Ασφάλειας του Υπουργείου Προστασίας του Πολίτη, Έλενα Συρμαλή μίλησε στον Αθήνα 9.84 και στην Μαργαρίτα Μυτιληναίου για αυτού του είδους τις πράξεις που -όπως είπε- φέρουν τα ποιοτικά χαρακτηριστικά της εγκληματικότητας.
Μεταξύ άλλων, διαπίστωσε μια αυξητική τάση της παραβατικότητας των ανηλίκων σε πανευρωπαϊκό επίπεδο που οφείλεται εν πολλοίς σε μια γενικότερη κοινωνική παθογένεια.
«Πρόκειται για διαχρονικό, παγκόσμιο φαινόμενο με διαφοροποιήσεις ανά εποχή και με αυξητικές τάσεις τα τελευταία χρόνια. Είναι χαρακτηριστικό ότι κάποια φαινόμενα που βλέπαμε στις ΗΠΑ και στην Ευρώπη τις δεκαετίες του ’70 και του ’80, τα συναντούμε σήμερα στη χώρα μας», ανέφερε, αρχικά.
Ειδικότερα, σε ότι αφορά στη χώρα μας, η κ. Συρμαλή, έκανε λόγο για αυξομειώσεις της βίας μεταξύ ανηλίκων, επισημαίνοντας, ωστόσο, ότι τα τελευταία 2-3 χρόνια παρατηρείται μια διαφοροποίηση σε σχέση με την ποιότητα των πράξεων.
Υπογράμμισε δε, ότι οι ολοένα και αυξανόμενες υποθέσεις ανήλικης παραβατικότητας που έρχονται στο φως το τελευταίο διάστημα και οι οποίες σοκάρουν αφενός με τη συχνότητά τους και αφετέρου με την επιθετικότητα που εκδηλώνεται, θα πρέπει να μας προβληματίσουν και να μας κινητοποιήσουν «τόσο σε σχέση με το πως έχουμε δομήσει το σχολείο, την οικογένεια και τις κοινωνικές μας σχέσεις αλλά και ως προς τα μέτρα που θα πρέπει να ληφθούν για την πρόληψη και αντιμετώπιση τέτοιων φαινομένων».
Ταυτόχρονα, επισήμανε την ανάγκη να δούμε τον βαθμό δέσμευσης των σημερινών νέων με τις δραστηριότητες και τη σχολική ζωή, καθώς και τη λειτουργικότητα των παιδιών στο σχολείο.
Άλλωστε, κατά την ίδια, η έλλειψη επίβλεψης από τους γονείς αποτελεί παράγοντα κινδύνου, ομοίως και η αδιαφορία των γονέων και οι ασυνεπείς τρόποι ανατροφής που λειτουργούν ως κοινοί παρονομαστές της παραβατικότητας. Αυτός είναι και ο βασικός λόγος που – σύμφωνα με την κ. Συρμαλή- είναι αναγκαία η συνεργασία μεταξύ γονέων και σχολείου προκειμένου να αναζητηθούν λύσεις.
«Τα πρώτα δείγματα παραβατικότητας μέσα στο σχολείο μπορούν να αντιμετωπιστούν άμεσα και συνήθως επιτυχημένα. Όμως, όταν τα περιστατικά βγαίνουν εκτός της σχολικής κοινότητας, μιλάμε με πολύ διαφορετικούς όρους. Γι’ αυτό θεωρούμε ότι είναι κομβικής σημασίας η συνεργασία των γονέων με το σχολείο. Εξάλλου, οι μεγάλες ποινές δεν αποτελούν πάντα αποτελεσματικό τρόπο πρόληψης της εγκληματικότητας . Η απάντηση στην παραβίαση του κανόνα είναι η μη ανοχή και η λήψη μέτρων ώστε και να μην υποτροπιάσει ο ανήλικος αλλά και να αποτελέσει παράδειγμα για τα υπόλοιπα μέλη της κοινωνίας», πρόσθεσε.
Όσο για το γεγονός ότι ένα μεγάλο ποσοστό των νέων εμπλέκεται σε κάποια μορφή εγκλήματος στον κυβερνοχώρο, θεωρούν δηλαδή «κατόρθωμα» την παραβατική τους πράξη την οποία επιδεικνύουν δημόσια μέσω των κοινωνικών δικτύων, την απέδωσε στην επιθυμία ικανοποίησης κάποιας εσωτερικής ανάγκης επίδειξης ανωτερότητας και κυριαρχίας έναντι των συνομηλίκων τους.
