«Ο πιο λαμπερός ήχος που έχω ακούσει είναι της θάλασσας». Κ.Π.
Από την Ελένη Σούρδη
Συνέντευξη-επιμέλεια
Το ψυχογράφημα της Κατερίνας
Ε.Σ.: Ποιος είναι ο μεγαλύτερος φόβος σας;
Κ.Π.: Έχω πολλούς φόβους αλλά μπορώ να σου πω ταυτόχρονα και κανέναν. Είμαι σε μια περίοδο της ζωής μου που προσπαθώ να τους ξορκίσω. Οι φοβίες ήταν μέρος της προσωπικότητας μου, όμως γενναία και θαρρετά είμαι εδώ για να τους πατάξω με όλο μου το είναι.
Ε.Σ.: Οι λέξεις έχουν ενέργεια, το πιστεύετε; Προσέχετε πως εκφράζεστε;
Κ.Π.: Συμφωνώ απολύτως σε αυτό και έτσι είναι (ωραία ερώτηση, χαμογελάει). Είναι σαν εκείνη τη στιγμή ο εγκέφαλος μας να μας ακούει, οπότε πρέπει να προσέχουμε τι λέμε. Αυτός είναι ένας νευρολογικός προγραμματισμός κατά μια έννοια, όμως χρειάζεται μεγάλη προσπάθεια για να συμβαίνει αναμεσά μας. Θα πρέπει να είναι από τις βασικές μας επιδιώξεις, εφόσον εμείς διαμορφώνουμε το παρόν μας, το μέλλον μας και την ζωή μας γενικότερα. Γιατί ο εαυτός μας είναι ο μεγαλύτερος μας σύμμαχος αλλά αντίστοιχα και ο μεγαλύτερός εχθρός.
Ε.Σ: Η μητρότητα ως έννοια και ως βίωμα, τι σημαίνει για την Κατερίνα;
Κ.Π.:Η μητρότητα είναι τα πάντα. Είναι κάτι το οποίο τα αλλάζει όλα γιατί είναι ορόσημο στην ζωή του κάθε ανθρώπου.
Ε.Σ: Μήπως τα παιδιά σας είναι και ο μεγαλύτερος έρωτας της ζωής σας; Ποια είναι τα ονόματά τους και πως θα μας τα περιγράφατε;
Κ.Π.: Είναι και οι δυο αγόρια και όπως καταλαβαίνεις, εδώ μιλάμε για έναν μεγάλο έρωτα. Βέβαια και κοριτσάκια να ήταν, το ίδιο ακριβώς θα αισθανόμουν. Ο Κίμωνας και ο Μάξιμος, είναι δυο σπουδαία παιδάκια και καταπληκτικοί άνθρωποι. Νιώθω περήφανη και για τους δυο! Διότι είναι ωραίες προσωπικότητες αλλά και γιατί μεταξύ τους έχουν μια όμορφη και ζεστή σχέση. Τους αφιερώνω με πολλή αγάπη το τραγούδι μου με τίτλο « Το λουλουδάκι»!
Ε.Σ.: Ποια ερώτηση έχετε βαρεθεί να απαντάτε σε συνεντεύξεις;
Κ.Π.: Βεβαίως και είναι του στυλ: «τώρα θεωρείς τον εαυτό σου και τραγουδίστρια;» ή « γιατί ασχολήθηκες ειδικά αυτή την χρονική περίοδο με το τραγούδι;» ή «είσαι μόνη σου αυτό το διάστημα ή υπάρχει κάτι στη ζωή σου;». Δηλαδή έχω βαρεθεί ότι αφορά τις σχέσεις (τα πολύ προσωπικά πράγματα) δηλαδή ότι είναι άρρηκτο με τα προσωπικά δεδομένα. Και σε ευχαριστώ που ούτε μια στιγμή δεν ένιωσα να βαριέμαι την κουβέντα μας αλλά ακριβώς το αντίθετο.
Ε.Σ.: Υπάρχει κάτι για το οποίο έχετε μετανιώσει περισσότερο στη ζωή σας μέχρι σήμερα;
Κ.Π.: Όταν σε κάποιες στιγμές δεν άκουσα τις ανάγκες μου και ο φόβος με εμπόδισε από να τις πράξω-υλοποιήσω.
Ε.Σ.: Τι θεωρείτε ως μεγαλύτερο ελάττωμα σας και τι ως μεγαλύτερο προτέρημα;
Κ.Π.:Ο αυθορμητισμός μου ορίζει και τα δυο. Μαζί πάνε αυτά, πιασμένα σαν δυο χέρια και μου δυσκολεύουν τη ζωή και την ομορφαίνουν ταυτόχρονα.
Ε.Σ.: Νιώθετε ελεύθερη;
Κ.Π.: Νιώθω ελεύθερη γενικά.. Αλλά η ελευθερία είναι ένα συναίσθημα που κερδίζεται. Στις μέρες μας οι άνθρωποι μοιάζουν σαν να γεννιούνται ελεύθεροι. Όμως με όλα αυτά που συμβαίνουν γύρω μας σήμερα χρειάζεται να διεκδικούμε την ελευθερία για τον εαυτό μας. Γιατί ουσιαστικά είναι από τις βασικές αρχές ύπαρξης.
Ε.Σ.: Τώρα που βιώνετε τη μητρότητα, πως εξακολουθεί να είναι η σχέση με τους δικού σας γονείς;
Κ.Π.: Όσον αφορά την μητέρα μου, νιώθω πολύ χαρούμενη που την έχω δίπλα μου και είναι άπλετα δοτική μαζί μου. Την αισθάνομαι βοηθό και συμπαραστάτη. Θέλω αυτό το υπέροχο πλάσμα να είναι καλά, να ζει και να βασιλεύει. Τον πατέρα μου τον αγαπάω επίσης πάρα πολύ. Συναισθηματικά μου δίνει πάρα πολύ μεγάλη δύναμη, αν και είναι μακριά, βρίσκεται στην Κρήτη. Όμως, δεν σταματάει ούτε στιγμή που να μην με στηρίζει. Έτσι όλο αυτό το πλαίσιο γύρω μου, με κάνει να νιώθω ευλογημένη!
Ε.Σ.: Η φιλία τι ρόλο έχει στην ζωή σας ;
Κ.Π.: Ένα έχω να σου πω: με περικλείει ένα δυνατό ισχυρό φιλικό πλαίσιο. Κατά συνέπεια νιώθω ευτυχισμένη για τους ανθρώπους που έχω δίπλα μου. Οι οποίοι είναι πολύ προσεκτικά επιλεγμένοι και μας δένει η αγάπη πάνω από όλα.
Ε.Σ.: Ποιοι είναι οι ήρωες σας σήμερα;
Κ.Π.: Οι μετανάστες, οι πρόσφυγες, όσοι επιβιώνουν σε εμπόλεμη ζώνη με την καθημερινή αγωνία αν θα ξυπνήσουν ζωντανοί οι ίδιοι και τα παιδιά τους. Οι γυναίκες και οι άντρες (αντίστοιχα)που βιώνουν πολύ δύσκολες καταστάσεις βίας και βρίσκουν τη δύναμη να ανταπεξέλθουν. Το ίδιο νιώθω και για όλους τους ανθρώπους, που επιβιώνουν μέσα από πολύ δύσκολες αρρώστιες. Είτε κάποιος που παλεύει με έναν καρκίνου, είτε ένας άνθρωπος ας πούμε, που του αφαιρείται το ένα πόδι και τον βλέπεις να χαμογελάει, να ζει την ζωή του και πολλά άλλα τέτοια παραδείγματα πραγματικού ηρωισμού. Όλοι αυτοί οι άνθρωποι δεν είναι αστείο είναι ήρωες σοβαροί!
Ε.Σ.: Αν μας ακούει τώρα ο Θεός (ή κάποια άλλη Ανώτερη Δύναμη), τι θέλετε να εκφράσετε και να εισακουστεί, σε απευθείας σύνδεση;
Κ.Π.: Να λυπηθεί το ανθρώπινο είδος και να μην καταστραφούμε πολύ σύντομα.
Ε.Σ.: Ποια είναι η σχέση σας με τα ανθρώπινα πάθη, έχετε κάποιο και πως το διαχειρίζεστε;
Κ.Π.: Δεν είναι στη φύση μου να παθαίνω μονομανίες, κάνοντας πράγματα που βλάπτουν τον εαυτό μου. Όσο για το κάπνισμα θα με χαρακτήριζα κοινωνική καπνίστρια, γενικώς με όλα αυτά, έχω καλούς μηχανισμούς αυτοπροστασίας.
Ε.Σ.: Υπάρχουν πράγματα που δεν θα κάνατε για τίποτα στον κόσμο;
Κ.Π.: Να κάνω κακό σε κάποιον ηθελημένα και να παραβιάσω τα πιστεύω μου.
Ε.Σ: Τι είναι εκείνο ποτέ δεν κάνετε στους άλλους ανθρώπους (ως συμπεριφορά) και δεν θέλετε να σας το κάνουν και οι άλλοι; Αν σας το κάνουνε, πως αντιδράτε;
Κ.Π.: Δεν είμαι αγενής και δεν μου αρέσει καθόλου η αγένεια στους ανθρώπους. Προσπαθώ να είμαι ευγενής και κατανοητική. Επίσης δεν μου αρέσει η παραβατικότητα. Να ξεπερνούν τα όρια μου σαν κάτι φυσιολογικό, όλο αυτό το εισπράττω σαν μια τεράστια ασέβεια.
Ε.Σ.: Τι σας πονάει και τι σας κάνει να χαίρεστε στην σημερινή Ελλάδα;
Κ.Π.:Με πονάνε και με χαροποιούνε αντιφατικά πράγματα πάνω στον ίδιο άξονα. Να βλέπω ότι αρχίζει να υπάρχει αγάπη, κατανόηση για αποδοχή απέναντι στη διαφορετικότητα, με αντιρατσιστικές διαθέσεις, επαναστατικές και αλληλέγγυές απέναντι στην αληθινή αγάπη. Ενώ την ίδια στιγμή ακριβώς βλέπω να συμβαίνει και το ακριβώς το αντίθετο. Ελπίζω όμως ότι σιγά σιγά αυτή η ψαλίδα θα αρχίσει να μικραίνει. Διότι αισθάνομαι ότι αυτή η περίοδος που διανύουμε, αποπνέει αισιοδοξία και σοβαρή σκέψη. Με το να αντιμετωπίζονται αυτά τα ζητήματα πια, πιο θαρρετά κα αυτό προκαλεί αντιδράσεις που κάποια στιγμή θα είναι σαν επιθανάτιος ρόγχος και θα λάμπει μόνο η αγάπη!
Ε.Σ: Τι λείπει σήμερα από την Κατερίνα;
Κ.Π.: Θα ήθελα να κλείσουν κάποια κεφάλαια που με δυσκολεύουν αλλά τώρα αυτό δεν γίνεται να το συζητήσω πιο ανοιχτά. Μου λείπει ίσως μια ηρεμία και αυτό έχει ως αποτέλεσμα κατά πόσο τακτοποιημένη είναι η ζωή γύρω μου.
Ε.Σ.: Επειδή είσαι και μια πολύ όμορφη γυναίκα εκτός από όλα τα υπόλοιπα χαρίσματα σου, θεωρείς ότι η ομορφιά στήνει και παγίδες;
Κ.Π.:Η ομορφιά είναι μόνο ένα μεγάλο δώρο. Για οτιδήποτε θετικό μας δίνεται εμείς δεν θα ψάξουμε να βρούμε το αρνητικό του πρόσημο. Δεν καταλαβαίνω και γιατί πρέπει να νιώθουμε ενοχή και για τα ωραία πράγματα που μπορεί να μας συμβαίνουν στη ζωή μας. Να τα απολαμβάνουμε χρειάζεται και να είμαστε χαρούμενοι που τα βιώνουμε. Τώρα από εκεί και πέρα το πως μπορούν να το εκλαμβάνουν είναι δικό τους θέμα. Κάποια δώρα έρχονται στη ζωή και χρειάζεται να τα σεβόμαστε. Όμως από εκεί και πέρα αυτό δεν σημαίνει ότι γίνεται η σημαία μας και βαδίζουμε μόνο, με γνώμονα τα δώρα.
Ε.Σ.: Ποιες είναι οι πιο σταθερές αξίες στη ζωή σας;
Κ.Π.:Η αγάπη, η αλληλεγγύη, η εν’ συναίσθηση και ο σεβασμός.
Ε.Σ: Που βρίσκετε τις «παρηγοριές» σας;
Κ.Π.: Στη γαλήνη του σπιτιού μας και φυσικά στα παιδιά μου! Σε όλο αυτό το ζεστό οικογενειακό πλαίσιο της θαλπωρής, στο παιχνίδι με τα γατάκια μας και άλλα πολλά που ζούμε μαζί, κάτω από την ίδια στέγη.
Ε.Σ.: Τι σας γοητεύει καταλυτικά στους ανθρώπους;
Κ.Π.:Η ωριμότητα. Ο άνθρωπος που θα έχω απέναντι μου, να είναι εντάξει με τον εαυτό του. Να έχει αυτοπεποίθηση (όχι έπαρση), να πατάει σταθερά τα πόδια του στη γη. Δηλαδή να ξέρει ποιος είναι και τι θέλει, αυτό είναι πολύ γοητευτικό.
Στον χώρο που ανθίζει η Κατερίνα σαν στο «δεύτερο» σπίτι της.
Ε.Σ.: Πως νιώθετε που εκτός από το ταλέντο της υποκριτικής έχετε και το χάρισμα μιας όμορφης φωνής;
Κ.Π.: Συμβαίνει έτσι, διότι είναι μέσα στο πλαίσιο μιας ολιστικής καλλιτεχνικής έκφρασης. Είναι κάτι πολύ σημαντικό, να έχεις την δυνατότητα να εκφράζεσαι μέσα από τους συγκεκριμένους τρόπους, είναι κάτι σαν ευλογία..
Ε.Σ.: Από τα 5 single που έχετε κυκλοφορήσει, ποιο σας αντιπροσωπεύει περισσότερο;
Κ.Π.: Το τελευταίο, «Το λουλουδάκι»!
Ε.Σ.: Θα σας αναφέρω απλά ένα επώνυμο: Κοκκινόπουλος και εσείς θα ήθελα να μου εκφράσετε πως νιώθετε για εκείνον.
Κ.Π.: Νιώθω μεγάλη ευγνωμοσύνη γιατί ο Πάνος είναι ο άνθρωπος που μου έδωσε τις πρώτες μου ευκαιρίες. Ήταν πολύ καίρια η βοήθεια και η εμπιστοσύνη του, γιατί μου άνοιξε δρόμους και μου έδειξε μονοπάτια. Θα τον χαρακτήριζα σίγουρα μέντορά μου και κατά κάποιον τρόπο και ευεργέτη.
Ε.Σ.: Ποιος ήταν ο πιο λαμπερός ήχος που έχετε ακούσει;
Κ.Π.:Ο πιο λαμπερός ήχος που έχω ακούσει είναι της θάλασσας!
Ε.Σ: Ποιος είναι ο μεγαλύτερος εχθρός του ηθοποιού;
Κ.Π.:Η αλαζονεία.
Ε.Σ.: Πιστεύετε ότι η μουσική είναι μία;
Κ.Π.: Θεωρώ ότι σίγουρα η μουσική είναι μία, γιατί και εγώ σαν ακροατής έτσι το βιώνω. Μου αρέσουν πολλά πράγματα και είδη. Έχω βεβαίως και πολλά διαφορετικά ακούσματα. Έτσι καταλήγω ότι η μουσική είναι μία και οι κατηγορίες της, είναι τα παιδιά της.
Ε.Σ: Τι σημαίνει το θέατρο για εσάς;
Κ.Π.: Το θέατρο αντικατοπτρίζει όλη μου την ανάγκη για δημιουργία. Είναι ο χώρος που εκεί ανθίζω, το νιώθω σαν δεύτερο σπίτι μου.
Ε.Σ.: Τι θεωρείτε Τέχνη;
Κ.Π.: Όταν είναι κάτι που απορρέει από την ψυχή ή που συμβαίνει από ανάγκη υπαρξιακή. Δηλαδή να προκύπτει με μια διάθεση ανιδιοτέλειας.
Ε.Σ: Θα μπορούσατε να υπάρξετε χωρίς την ηθοποιία και το τραγούδι;
Κ.Π.: Όχι δεν θα μπορούσα σε καμία περίπτωση, διότι όλο αυτό είναι υπαρξιακό, η ανάγκη της έκφρασης. Δεν ξέρω καν αν μπορώ να κάνω μια άλλη δουλειά…Καταρχάς είναι κάτι που ζούσα από τα παιδικά χρόνια, απαγγέλοντας ποιήματα, χόρευα, μου άρεσε η μουσική, είχα αγαπημένα τραγούδια.. Ήμουν αρκετά εκφραστική και φαινόταν από τότε που ήμουνα μωρό-παιδί. Άρα μάλλον είχα βρει από πολύ νωρίς, αυτό που θα ήθελα να γίνω όταν μεγαλώσω..(χαμογελάει!)
Ε.Σ.: Είναι εύκολο να επιτευχθεί η ισορροπία σε έναν χώρο εκ φύσεως ανταγωνιστικό; Έχετε αντιμετωπίσει αλαζονικές συμπεριφορές από συναδέλφους;
Κ.Π.: Βασικά δεν το έχω συναντήσει τόσο πολύ από συναδέλφους (αλλά όχι και καθόλου). Αλλά περισσότερο από εκείνους που έχουν κάποια εξουσία στο χώρο μας. Έχοντας αλαζονικές συμπεριφορές και εκεί διαφαίνεται και η προσωπικότητα κάθε ανθρώπου, όταν τελικά έχει τέτοια επικίνδυνη δύναμη στα χέρια του. Όμως με τους συνεργάτες μου μπορώ να πω ότι έχω καλές σχέσεις. Αγαπάω πάρα πολύ, το καλό κλίμα σε μια δουλειά και είμαι αν θες, πάντα ο πρώτος άνθρωπος που με τη συμπεριφορά μου προσπαθώ να συμβάλω στη διαμόρφωση του καλού κλίματος.
Ε.Σ.: Οι συνεργασίες σας είναι στάση ζωής;
Κ.Π.:Η συνύπαρξη με τους ανθρώπους είναι κάτι πολύ σημαντικό. Οπότε με ενδιαφέρει πολύ να συμμετέχω σε ομάδες που καλλιτεχνικά και ανθρώπινα με αφορούν και υπάρχει χημεία μεταξύ μας.
Ε.Σ.: Που θα σας απολαμβάνουμε καλλιτεχνικά το 2024;
Κ.Π.: Πρόσφατα τελειώσαμε τις παραστάσεις «Ευαγγελισμό» από το Εθνικό Θέατρο με μεγάλη καλλιτεχνική επιτυχία. Ήταν μια σπουδαία συγκλονιστική παράσταση , μια δουλειά πρόταση του Άγγελου Τριανταφύλλου και του Γιάννη Αστερή, σε σκηνοθεσία Τριανταφύλλου και του Δημήτρη του Σταυρόπουλου. Ήταν μια πρόταση καλλιτεχνική που με αφορούσε πάρα πολύ και χαίρομαι που συμμετείχα σε αυτήν. Τώρα όσο αφορά τέτοιου είδους καλλιτεχνικά δρώμενα, δεν υπάρχει να σου πω κάτι συγκεκριμένα ακόμη.
Ε.Σ.: Όμως ήδη μας μαγεύτε με τις εμφανίσεις σας: «Τραγουδιστά» στη μουσική σκηνή Σφίγγα, όπου το ποδαρικό έγινε, μέσα από την επιτυχημένη πρεμιέρα σας την προηγούμενη Παρασκευή. Μέχρι πότε θα μας ξεσηκώνετε με την σκηνική σας παρουσία και το τραγουδιστικό σας ταλέντο;
Κ.Π. :Ναι αυτή είναι η αλήθεια, άφησα για λίγο τη θεατρική σκηνή και θα βρισκόμαστε μαζί στην Σφίγγα για τέσσερα live μέχρι και τον Μάρτιο. Παρουσιάζοντας μια συλλογή από τραγούδια που σημαίνουν πολλά για εμένα. Τραγούδια δικά μου, τραγούδια που μου φέρνουν στο μυαλό αναμνήσεις αλλά και μελωδίες του σήμερα. Και όλα αυτά «πειραγμένα» με αγάπη, φαντασία και κέφι, από εμπνευσμένους μουσικούς με γούστο, αλλά και με πολυαγαπημένους μου Guests: στις 23/02 θα είμαι μαζί με τον Κωνσταντίνο Μπιμπή και στις 22/03 μαζί με τον Οdy Icons.Τους αγαπώ πολύ, είναι φίλοι, τους εκτιμώ καλλιτεχνικά, είναι ανερχόμενοι και άνθρωποι με καλές προθέσεις . Έχουν πολύ ωραίες φωνές, έχουν υπέροχη ενέργεια στην σκηνή ενώ ταυτόχρονα υπάρχει πολύ αγάπη στις μεταξύ μας. Για όλους αυτούς τους λόγους τους κάλεσα στη Σφίγγα, που για πρώτη φορά εμφανίζομαι στη συγκεκριμένη μουσική σκηνή.
Ε.Σ.: Κάπου εδώ η ουσιαστική κουβέντα μας θα πρέπει να λάβει τέλος. Σας ευχαριστούμε από καρδιάς για όσα μας καταθέσατε. Αν ήσασταν τραγούδι ποιο θα ήταν ; Θα θέλατε να μας αποχαιρετίσετε, με το συγκεκριμένο το οποίο θα γίνει η ευχή σας για έναν κόσμο με περισσότερη αγάπη και λιγότερο πόνο;
Κ.Π.: Βεβαίως, σας αφιερώνω με αγάπη το «Το Σιγά μην κλάψω σιγά μην φοβηθώ» του Γιάννη Αγγελάκα. Και εγώ ευχαριστώ πολύ για όλα και για το έξυπνο, Ψυχογράφημα. Σας περιμένω στη Σφίγγα.
*Όλο το φωτογραφικό υλικό είναι από το προσωπικό αρχείο της καλεσμένης μας.
