Η οδήγηση τη νύχτα μπορεί να είναι ιδιαίτερα δύσκολη για όσους πάσχουν από οφθαλμοπάθειες αλλά και στους οδηγούς άνω των 50 ετών.
Ακόμα, όμως, και οι οδηγοί με τέλεια όραση μπορεί να δυσκολεύονται να διακρίνουν τις απότομες στροφές και τα εμπόδια, ανάμεσα στις σκούρες σκιές και τα φώτα των οχημάτων που έρχονται από την αντίθετη κατεύθυνση.
Η κυριότερη αιτία γι’ αυτό είναι πως τα μάτια των ανθρώπων δεν έχουν αναπτυχθεί για να βλέπουν καλά στο σκοτάδι.
Υπάρχουν διάφορες οφθαλμικές παθήσεις και διαταραχές που μειώνουν τη νυχτερινή όραση. Μερικές από τις πιο συχνές είναι ο καταρράκτης, η ηλικιακή εκφύλιση της ωχράς κηλίδας και η ξηροφθαλμία.
Ο καταρράκτης θολώνει τον φυσιολογικό φακό του ματιού. Το βράδυ οι πάσχοντες μπορεί να βλέπουν μία λάμψη, όταν το φως χτυπά τον οφθαλμικό φακό και διαχέεται. Λάμψη μπορεί να βλέπουν και οι πάσχοντες από ξηροφθαλμία, με επακόλουθο να μην βλέπουν καλά όταν οδηγούν το βράδυ.
Το μεγάλο πρόβλημα είναι ότι η ανάπτυξη του καταρράκτη εξελίσσεται σταδιακά με την πάροδο του χρόνου και για πολλά έτη δεν γίνεται αντιληπτή.
Την βραδινή όραση μπορεί επίσης να επιδεινώσουν η χρήση ορισμένων φαρμάκων αλλά και ο σακχαρώδης διαβήτης όταν τα επίπεδα σακχάρου κάνουν απότομες εναλλαγές .
Σε μια τέτοια περίπτωση, οι διαβητικοί ασθενείς μπορεί να έχουν αισθητή θόλωση και μείωση της όρασης στο σκοτάδι.
Ανεξαρτήτως υποκείμενου ιστορικού, πολλοί οδηγοί δεν αισθάνονται άνετα όταν οδηγούν τη νύχτα. Για το λόγο αυτό, κρίνεται αναγκαίος, ο τακτικός έλεγχος της όρασης, μία φορά κάθε δύο χρόνια, εκτός κι αν πρέπει συχνότερα για ιατρικούς λόγους.
