«Εδώ δεν είμαστε πόλη. Διάολε, εδώ δεν είμαστε καν στον εικοστό πρώτο αιώνα. Μετά βίας είμαστε στον εικοστό, αν με καταλαβαίνετε (σ. 69)».
Στην πολιτεία του Μισισίπι, εκεί όπου συνήθως δεν συμβαίνει το παραμικρό, λευκοί άντρες βρίσκονται άγρια δολοφονημένοι ο ένας μετά τον άλλο. Κάθε φορά δίπλα στον νεκρό βρίσκεται και το πτώμα ενός νεαρού μαύρου άντρα, το οποίο όμως εξαφανίζεται για να ξαναβρεθεί στον επόμενο τόπο εγκλήματος. Ο τοπικός σερίφης, όπως και δύο αστυνομικοί και μία πράκτορας του FBI, προσπαθούν να λύσουν το μυστήριο. Η κατάσταση περιπλέκεται όταν το κίνημα των δολοφονιών με τον ίδιο βάναυσο τρόπο εξαπλώνεται σε όλη την χώρα.
Στο νέο του μυθιστόρημα, ο Αμερικανός συγγραφέας Πέρσιβαλ Έβερετ («Το σβήσιμο», «Πληγωμένοι», «Η θεραπεία του νερού») συνδυάζει για μία ακόμη φορά τη βία και το σασπένς με το καυστικό χιούμορ και την κοινωνική αλληγορία. Με μια πλειάδα χαρακτήρων, που θυμίζουν τους ήρωες των αδελφών Κοέν, αποτυπώνει εδώ ένα μακροχρόνιο πρόβλημα για το οποίο προφανώς δεν υπάρχει εύκολη λύση. Το φυλετικό ζήτημα, η καταπίεση, ο ρατσισμός, η άγρια εκδίκηση και το θέμα της δικαιοσύνης θίγονται με γλαφυρό τρόπο, χωρίς τη μορφή καταγγελίας, αλλά με το περιτύλιγμα της βιτριολικής σάτιρας, εύστοχης και απαραίτητης.
«Εδώ είναι η κόλαση, κύριε Θραφ. Δεν το ’χεις πάρει χαμπάρι; Τα μωρά είναι πιο έξυπνα από μας. Γι’ αυτό κάνουν σαν να θέλουν να σκοτωθούν από μόνα τους. Κι εμείς πρέπει να τα προσέχουμε συνέχεια, για να μην καταπιούν κέρματα, για να μην πιουν ζιζανιοκτόνο, για να μην κατεβάσουν τις ασπιρίνες σαν καραμέλες. Μετά όμως βλακεύουμε και θέλουμε να ζήσουμε (σ. 237)».
«Τα δέντρα» του Πέρσιβαλ Έβερετ κυκλοφορούν από τη σειρά Aldina των εκδόσεων Gutenberg σε μετάφραση Πάνου Τομαρά.
Κώστας Μοστράτος
