«Τι είχε απομείνει από το ιδεώδες της πατρίδας; Μια ξεχαρβαλωμένη πραγματικότητα, μια πνιγηρή καθημερινότητα, ένα οδυνηρό αδιέξοδο (σ. 138)».
Δύο δεκαεπτάχρονοι το σκάνε από τον Βόλο για να επισκεφτούν ένα ενημερωμένο δισκάδικο στη Λάρισα, βλέποντας αυτή την απόδραση ως μια πρώτη γεύση ελευθερίας στην αναμονή για την πραγματική ζωή. Ένας άνεργος σαραντάρης γράφει κρυφά συνθήματα στους τοίχους ως μια μικρή επανάσταση στον απόλυτο κομφορμισμό. Ένας άλλος έρχεται αντιμέτωπος με τον νεότερο εαυτό του σε μια παλιά φωτογραφία, ενώ ο Λέο πληρώνει ακριβά τον ερχομό του στην Ελλάδα, μια χώρα πάντα πιο όμορφη και μαγική από μακριά.
Ο Απόστολος Στραγαλινός στο πρώτο του βιβλίο συγκινεί, έχοντας σε πρώτο πλάνο τον άνθρωπο. Δέκα ιστορίες, οι περισσότερες με πρωταγωνιστές που ονειρεύονται να φύγουν ή που, ακόμη και στο τέλμα που βιώνουν, πιστεύουν ότι τα πράγματα μπορούν να αλλάξουν. Ιστορίες τρυφερές, γλυκές, μα και πολύ σκληρές στη βάση τους, σ’ έναν κόσμο που παραπαίει με τα όνειρα να κατακρημνίζονται.
«Βαθιά μέσα τους ένιωθαν ότι είχαν νικήσει. Είχαν αναπνεύσει αέρα ελευθερίας, είχαν αποδράσει, είχαν προβάρει τον μεγάλο περίπατο. Με λίγη τύχη, οι δύο φίλοι θα προλάβαιναν έγκαιρα το τρένο από την Αθήνα, το τρένο της εφήμερης επιστροφής στην πόλη των σχολικών τους χρόνων. Τα μυαλά τους είχαν φύγει ήδη για άλλες πολιτείες, άγνωστες, μυστηριώδεις και συναρπαστικές. Την είχαν κάνει και δεν τα έπιανε κανείς. Άλλωστε, στα δεκαεφτά τίποτα δεν μπορεί να πάει στραβά (σ. 41)».
Η συλλογή διηγημάτων «Το πρωί που θα φύγουμε» του Απόστολου Στραγαλινού κυκλοφορεί από τις εκδόσεις Κριτική.
Κώστας Μοστράτος
