«Ασχολούμαι πάρα πολύ με την μουσική και εκτός της δουλειάς μου. Παίζω πιάνο, κιθάρα και γράφω. Για εμάς τους καλλιτέχνες έχουμε αυτή την τύχη, να κάνουμε μια δουλειά που είναι παράλληλα και μια ψυχική ανακούφιση». Η.
Από την Ελένη Σούρδη
Προσωπικά δεδομένα
Ε.Σ.: Ποιες είναι οι πιο σταθερές αξίες στη ζωή σας;
Ηρώ: Ο γιός μου και η μουσική.
Ε.Σ: Κανείς μας δεν είναι τέλειος. Ποιο θεωρείτε ως δυνατό σας προτέρημα και τι ως ελάττωμα;
Ηρώ: Θα με χαρακτήριζα ως έναν άνθρωπο ακριβοδίκαιο. Διότι η δικαιοσύνη είναι πολύ σημαντική στην ισορροπία των πραγμάτων και των ανθρώπων, ακόμα και αν αυτή η δικαιοσύνη δεν είναι υπέρ μου. Βλέπω το δίκαιο με μια πιο ανοιχτή έννοια δεν το περιορίζω στα καλά και συμφέροντα (τα δικά μου εννοώ). Άρα η δικαιοσύνη είναι για μένα το ακριβοδίκαιο . Ελάττωμα; (χαμογελάει!) Η αλήθεια είναι ότι είμαι λίγο τελειομανής και θέλω να ελέγχω τα πράγματα. Όμως μέσα από τη σχέση με το γιο μου, έχω δουλέψει πολύ αυτή την πλευρά μου. Συνειδητοποίησα ότι δεν μπορώ να φερθώ έτσι στο παιδί μου διαλύοντάς του την προσωπικότητα. Και νομίζω ότι μεγαλώνοντας έχω ηρεμήσει πάρα πολύ, ξέρετε παίζει τεράστιο ρόλο ο χρόνος μέσα σε αυτά.
Ε.Σ.: Υπάρχει κάτι που άλλαξε ριζικά (κάποια στιγμή), το μονοπάτι ολόκληρης της ζωής σας;
Ηρώ: Έχω κάποιους σταθμούς στη ζωή μου, ο ένας ήταν η γέννηση του γιου μου, ο θάνατος του πατέρα μου και ο τρίτος ήταν το ατύχημα που είχα στο πόδι μου, το οποίο με κράτησε για κάποιο διάστημα μακριά από όλα και με ταλαιπώρησε πάρα πολύ ο οδυνηρός χρόνιος πόνος. Πονούσα συνεχώς επί τρία χρόνια. Όμως πέρασε, ένα ατύχημα ήτανε για κάποιο λόγο ήρθε και για κάποιο λόγο έφυγε.
Ε.Σ: Τι ρόλο έχει παίξει και παίζει η μητρότητα στην ζωή σας;
Ηρώ: Από τη στη στιγμή που μπήκε ο Γιώργος στην ζωή μου, δεν ήταν μια αγάπη που ήρθε και είπε: «καλημέρα σας ήρθα!», που ακούω από πολλές μαμάδες, για μένα δεν υπάρχει αυτό. Αλλά η αγάπη μου μαζί του χτίστηκε στο πέρασμα του χρόνου πάρα πολύ δυνατά. Εξελίχθηκε μέσα από την καθημερινότητα, την επικοινωνία και τα συναισθήματα μας. Ο γιός μου σιγά σιγά χωρίς να το επιδιώξει ούτε εκείνος μα ούτε και εγώ, κατέκτησε ένα πολύ μεγάλο μέρος της ζωής μου και το κέρδισε με το σπαθί του. Δεν το δημιούργησα εγώ επειδή υπήρξα η οιδιπόδεια μητέρα του στυλ αχ(!) το αγόρι μου αχ(!). Έτσι σήμερα έχουμε μια πάρα πολύ ισορροπημένη σχέση.
Ε.Σ.: Με ποιον τρόπο του μεταφέρατε την γνώμη σας για την ισορροπημένη σχέση που πετύχατε αναμεταξύ σας;
Ηρώ: Του έχω εξηγήσει ότι εγώ είμαι η μαμά σου, δεν είμαι η φίλη σου και δεν θέλω να γίνω και δεν θέλω να ξέρω τα πάντα για σένα. Θέλω όμως να γνωρίζεις ότι η σχέση μιας μητέρας και ενός γιού, είναι ότι θέλω να σε φροντίζω και να σε αγαπάω και θέλω να με φροντίζεις και να με αγαπάς και εσύ, τόσο απλά.
Ε.Σ: Οι λέξεις, έχουν θετική ή αρνητική ενέργεια, συμφωνείτε; Είστε προσεκτική στο πως εκφράζεστε;
Ηρώ: Για μένα ο λόγος και δεν εννοώ την δομή του, γιατί άλλοι άνθρωποι είναι πιο μορφωμένοι, άλλοι λιγότερο, κάποιοι μιλάνε άπταιστα μια γλώσσα και άλλοι δεν την εκφράζουν καθόλου σωστά…Μιλάω ξεκάθαρα για τον λόγο, για τον τρόπο του και το τι κρύβει από μέσα του. Για μένα σημαίνει η πιο δυνατή μορφή έκφρασης του εσωτερικού μας κόσμου. Εννοώ ότι από τον τρόπο που μιλάει ένας άνθρωπος, νομίζω καταλαβαίνω πολλά περισσότερα από αυτά τα ίδια που θα μου πει, οπότε με τον ίδιο τρόπο δίνω και εγώ πολύ μεγάλη βάση στον τρόπο μου μιλάω, ακόμα δηλαδή και στο ηχόχρωμα της φωνής.
Ε.Σ.: Νιώθετε ελεύθερη;
Ηρώ: Ναι νιώθω ελεύθερη για τις επιλογές μου. Έχω πολεμήσει για αυτό και τα έχω καταφέρει καλά έως ένα σημείο.
Ε.Σ.: Το εκπαιδευτικό μας σύστημα σκοτώνει τη δημιουργικότητα;
Ηρώ: Το εκπαιδευτικό μας σύστημα δεν ξέρω τι σκοτώνει, ξέρω όμως σίγουρα ότι δεν προάγει ανθρώπους με σκέψη, με κρίση και ανθρώπους που θα έχουν ανοιχτό μυαλό για να μπορούν να αντιλαμβάνονται πιο σφαιρικά τα πράγματα. Κοιτάζοντας τα τελευταία χρόνια τα βιβλία του γιου μου στο σχολείο, τον τρόπο που γίνεται το μάθημα (που είναι πάρα πολύ βασικό) τους ανθρώπους που κρατούν την θέση του δάσκαλου ή του καθηγητή, νιώθω ότι όλο αυτό το σύστημα μαζί, εμένα σαν πολίτη, όχι δεν με καλύπτει. Δηλαδή αισθάνομαι ότι τυχαία ένα παιδί θα βρεθεί σε ένα μια οικογένεια που θα ακούσει πέντε διαφορετικά πράγματα, αν βέβαια οι γονείς έχουν την πρόθεση για κάτι τέτοιο. Το σχολείο προσφέρει μια στείρα γνώση χωρίς καμία διεύρυνσή του συναισθηματικού πεδίου των ανθρώπων κατά την γνώμη μου.
Ε.Σ.: Από πού αντλεί θετική ενέργεια η Ηρώ;
Ηρώ: Και θετική και αρνητική ενέργεια νομίζω αντλείς ξεκινώντας από τον εαυτό σου πρώτα και μετά σε ανταπόκριση από όλο αυτό με το σύμπαν. Πιστεύω ότι η ενέργεια είναι κάτι πολύ ζωντανό που υπάρχει γύρω μας από την αναπνοή μας μέχρι την κουβέντα που θα πούμε, ή την καλημέρα ή την καληνύχτα ή την βρισιά ή το οτιδήποτε. Οπότε αντλώ ουσιαστικά ενέργεια μέσα από την καλή μου διάθεση προς τα έξω ως προς τον κόσμο και τους ανθρώπους.
Ε.Σ.: Όταν δεν τραγουδάτε ποια είναι η αγαπημένη σας ασχολία;
Ηρώ: Περπατάω πάρα πολύ, μαγειρεύω και βλέπω φίλους. Επίσης ασχολούμαι πάρα πολύ με την μουσική και εκτός της δουλειάς μου. Παίζω πιάνο, κιθάρα και γράφω. Για εμάς τους καλλιτέχνες έχουμε αυτή την τύχη, να κάνουμε μια δουλειά που είναι παράλληλα και μια ψυχική ανακούφιση.
Ε.Σ.: Ποια είναι κατά την γνώμη σας η λύση για να ανοίξουμε το μυαλό και τα μάτια μας απέναντι στη βία (φονικά, βιασμοί, σεξουαλική κακοποίηση παιδιών)και το ψέμα;
Ηρώ: Είναι πολύ σοβαρή η ερώτηση που μου κάνατε. Μπορώ μόνο να σας πω ότι δεν υπάρχει πιο δύσκολο πράγμα από το να καταρρίψεις πεποιθήσεις , ιδεολογίες και αντιλήψεις αιώνων. Σαν μόνη λύση βρίσκω τον πολιτισμό και την εκπαίδευση αλλά όχι με την στενή έννοια αλλά με την ευρεία έννοια, δηλαδή με την παιδεία. Μόνο έτσι μπορεί να ραγίσουν κάποια χρόνια στεγανά και πεποιθήσεις. Η βία δεν υπάρχει από μόνη της , μέσα από μια ελαφριά αιτιολογία του τύπου: βλέπει το κινητό το παιδί ή κάποιες ταινίες με βία και του δημιουργούνται διάφορα, δεν είναι τόσο απλό. Είναι το πως μεγαλώνει το κάθε παιδί μέσα σε ένα σπίτι, με μηνύματα από συγκεκριμένες αντιλήψεις περί ισχυρού και αδύναμου, γενικότερα περί τίτλων. Όμορφου, άσχημου, χοντρού, δυνατού, γέρου, νέου, κουτσού, στραβού και τόσων άλλων, δηλαδή ότι έχει ο κάθε ένας μέσα στο κεφάλι του. Αυτό για να αλλάξει πρέπει το κάθε σπίτι να εκπαιδευτεί με κάποιο τρόπο ώστε να μην παρέχει τέτοιου είδους πληροφορίες σε νέους ανθρώπους.
Ε.Σ.: Θα μπορούσατε να μας περιγράψετε την δική σας σκέψη και τρόπο εκπαίδευσης;
Ηρώ: Δεν παριστάνω ότι κάτι είμαι εγώ, αλλά μέσα στο δικό μας σπίτι με το παιδί μου δεν είχαμε κάποιου τέτοιου είδους συζητήσεις ποτέ. Δεν μπήκε ποτέ στο μικροσκόπιο η εμφάνιση ενός ανθρώπου ή η συμπεριφορά του ή οι σεξουαλικές του προτιμήσεις. Έτσι ο γιος μου δεν έχει μπει ποτέ στην διαδικασία να κριτικάρει, δεν τον έχω ακούσει π.χ. να μου λέει κοίτα μάνα αυτόν το χοντρό, γιατί ποτέ δεν συζήτησα κάτι τέτοιο μαζί του. Αυτό για να συμβεί, χρειάζεται πολιτισμός, παιδεία, για να διαμορφωθεί με έναν άλλο τρόπο η αντίληψη των ανθρώπων. Όμως κάτι τέτοιο παίρνει πάρα πολλά χρόνια για να συμβεί. Καθότι οι άνθρωποι βολεύονται στις ταμπέλες και οι μεν και οι δε και τα θύματα και οι θύτες, αυτή είναι η γνώμη μου.
Το απαύγασμα μιας αυθεντικής καλλιτεχνικής πορείας
Ε.Σ.: Μας είχατε λείψει. Είχαμε να σας δούμε και να σας ακούσουμε πολύ καιρό στην τηλεόραση. Ποια ήταν η αιτία;
Ηρώ: Δεν υπήρχε τίποτα και κανένας λόγος να βγω στο γυαλί, για να πω τι; Να μιλήσω για μικροπολιτικές δεν είχα κανέναν λόγο να το κάνω. Γιατί είμαι καλλιτέχνης και δημιουργός και θα πρέπει να μιλήσω ή για την δουλειά μου ή να μην μιλήσω καθόλου. Απείχα από την τηλεόραση πάρα πολλά χρόνια και φυσικά εννοείται ότι αυτό είχε συνέπειες, σαφέστατα.
Ε.Σ.: Τι είναι εκείνο που σας κάνει ευτυχισμένη μέσα από την επαγγελματική σας πορεία;
Ηρώ: Η αγάπη του κόσμου. Διότι έχω περάσει μέσα από πάρα πολλά στάδια για όσους γνωρίζουν την πορεία της καριέρας μου, έχω ζήσει στιγμές με πάρα πολύ κόσμο, πάρα πολύ μεγάλες συναυλίες, έχω περάσει φάσεις που ήμουν τελείως μόνη μου, στιγμές που δεν ήξερα τι να κάνω με την δουλειά μου, περιόδους με τεράστια επιτυχία, με χρυσούς και πλατινένιούς δίσκους έτσι τα έχω βιώσει όλα μέσα από το επάγγελμά μου και τα καλά και τα δύσκολα και σημεία ακμής και σημεία παρακμής και τα πάντα. Αυτό που τελικά είναι το απαύγασμα όλης της καλλιτεχνικής μου πορείας δεν είναι η ποσότητα του κόσμου αλλά η ποιότητα του κόσμου.
Μπορεί ας πούμε να μην έχω ορδές ανθρώπων να με ακολουθούνε στα Social media όπως άλλοι συνάδελφοι. Όμως οι άνθρωποι που με ακολουθούν με αγαπάνε πάρα πολύ και το καταλαβαίνω από τα προσωπικά μηνύματα που μου στέλνουν, από την ιστορία τους, που μου περιγράφουν και εγώ θα τους απαντήσω, από την επαφή που θέλουν να υπάρχει μεταξύ μας και τον τρόπο που την εκφράζουν. Και πιστεύω ότι είμαι πια σε θέση και σε ηλικία που μπορώ να διαχωρίσω ένα αίσθημα ενός φαν, που σε θεωρεί κομμάτι της ζωής του. Έτσι λοιπόν οι σχέσεις των ανθρώπων που με παρακολουθούν για την δουλειά μου, είναι σχέση αγάπης, είναι σχέση σοβαρή δεν είναι αστεία. Βασικά το τι μοιράζεται ο κάθε άνθρωπος μαζί σου είναι η απόδειξη για το τι νιώθει για σένα.
Ε.Σ.: Για όλους εμάς που σας αγαπάμε, πολύ ήσασταν η μεγάλη έκπληξη του JUST A TWO OF US. Πως και το αποφασίσατε;
Ηρώ: Όταν λοιπόν μου έγινε αυτή η πρόσκληση από το JUST, παρόλο που είναι μια ελαφριά εκπομπή (όπως θα την έλεγε κάποιος, από τους πολύ κουλτουριάρηδες που μας περιστοιχίζουν), όμως εγώ θεώρησα ότι εκεί θα έκανα την δουλειά μου, δηλαδή θα τραγουδούσα. Αλλά μεν είναι ένα show ελαφρύ όμως το οποίο με κάποιον τρόπο έχει αγαπήσει ο κόσμος πάρα πολύ και αυτό αν δεν το λέγαμε θα είμασταν ψεύτες!
Πολύ σημαντικό ρόλο έπαιξε για μένα ότι κανείς δεν μου ζήτησε να αλλάξω αυτό που είμαι, με σεβάστηκαν οι άνθρωποι αυτοί και τους το αναγνωρίζω πέρα για πέρα. Τους είπα «εγώ αυτό είμαι και αν θέλετε να το αγοράσετε» κατά μια έννοια, εάν δεν θέλετε εγώ δεν πρόκειται να γίνω μια άλλη, για τις ανάγκες μιας εκπομπής. Κάπου εδώ θα ήθελα να τονίσω ότι τα παιδιά της παραγωγής και οι παραγωγοί, είναι άγγελοι, είναι υπέροχοι! Και πίσω από αυτό το show θέλω να ξέρετε ότι το έχουν άνθρωποι που δουλεύουν πάρα πολύ σκληρά. Ο κόσμος βλέπει το JUST και δεν ξέρει τι συμβαίνει από πίσω , μόνο αυτό αν μπορούσε να δει κάποιος θα έκλεινε λίγο το στόμα του στην εύκολη κριτική. Όταν μπήκα στην συνθήκη του παιχνιδιού αυτού, ήξερα ότι θα συμπεριλαμβάνει κάποιους συναδέλφους οι οποίοι θα μας κρίνουν, έχω δεν έχω κανένα ζόρι ας με κρίνει όποιος θέλει. Δεν έχω κανένα πρόβλημα με αυτό, δεν έχω να δώσω λογαριασμό σε κάποιον. Αποδέχτηκα το πλαίσιο αυτό και σέβομαι τους συναδέλφους μου δεν με ενδιαφέρει από ποιο είδος μουσικής προέρχονται, είναι άνθρωποι έμπειροι μέσα στα χρόνια στο είδος τους.
Το αποτέλεσμα ήταν ότι εντέλει και ο κόσμος με αγκάλιασε πάρα πολύ και ήθελε πάρα πολύ να με δει να το κάνω αυτό. Επίσης η ανταπόκριση που έχουμε με τον Ιάσονα Παπαματθαίου είναι τεράστια και από την άλλη ο κόσμος δεν το περίμενε ότι εγώ θα εμφανιζόμουνα στο JUST, πράγμα που δεν μπορώ να καταλάβω γιατί δεν το περίμενε. Διότι μέσα στα χρόνια έχω αποδείξει ότι κάνω αυτό που αισθάνομαι εκείνη την στιγμή. Επίσης ο κόσμος είναι πάρα πολύ πιεσμένος και το συγκεκριμένο θέαμα του δίνει μια χαρά περίεργη, παρόλο που κινείται πολλές φορές σε επίπεδα μουσικής που δεν θα ακούγαμε ή εγώ δεν θα τα άκουγα, όμως με κάποιο τρόπο διασκεδάζει με αυτό και γελάει. Άλλωστε και εγώ και ο Ιάσονας το έχουμε δει κάπως ελαφρά δεν έχουμε μπει στην διαδικασία του να κερδίσουμε, δεν μας νοιάζει δηλαδή και το επόμενο Σάββατο να φύγουμε. Το έχουμε δει σαν πάρτι και περνάμε πάρα πολύ ωραία! Επίσης, με τον Ιάσονα ταιριάζουμε πάρα πολύ, είμαστε ήσυχοι, δεν μιλάμε πολύ και δεν έχουμε κανένα αίσθημα ανταγωνισμού.
Ε.Σ.: Κάπου εδώ η αυθεντική και μοναδική συνομιλία μας θα πρέπει να λάβει τέλος. Θα θέλατε να μας αφιερώσετε, αγαπημένους σας στίχους από ένα τραγούδι που έχετε ερμηνεύσει, που θα γίνει η ευχή σας για έναν κόσμο με περισσότερη αγάπη και λιγότερο πόνο; Σας ευχαριστούμε από καρδιάς για την θετική ανταπόκριση στο κάλεσμα μας.
Ηρώ: Και εγώ σας ευχαριστώ πολύ για την ουσιαστική κουβέντα που είχαμε κυρία Σούρδη. Σας αφιερώνω το «Έτσι είμαι εγώ». Σε αυτό το τραγούδι, αυτό που έχει μεγαλύτερη σημασία από όλα είναι η φράση: «Το έτσι είμαι εγώ και δε μπορώ ούτε θέλω να αλλάξω» η οποία δηλώνει μια δύναμη και μια σιγουριά που όμως πρέπει να έχει πάντα την δυνατότητα της εξέλιξης. Το συγκεκριμένο τραγούδι είναι διαφορετικό για κάθε ηλικία, για κάθε στιγμή της ζωής και διαφορετικό διότι μέσα στο πέρας της ζωής μας, μπορεί από μόνο του να αλλάξει. Πάντα πρέπει να υπάρχει η δυνατότητα της εξέλιξης και της αλλαγής, στον τρόπο που ζούμε.
*Όλο το φωτογραφικό υλικό είναι από το προσωπικό αρχείο της καλεσμένης μας.
