Τα τελευταία πολλά χρόνια είμαστε θεατές στο ίδιο έργο, με εκτεταμένες πυρκαγιές να αφανίζουν δασικό πλούτο, ανθρώπινες ζωές και περιουσίες. Η γνώση και τα επιστημονικά εργαλεία υπάρχουν, ωστόσο κάτι φαίνεται διαχρονικά να σκοντάφτει σε σχέση με την ιεράρχηση και την υλοποίηση ενεργειών που επείγουν για την αντιμετώπιση και πρόληψη των καταστροφών. Κι όλα αυτά την ώρα που η κλιματική κρίση επελαύνει αλλάζοντας όλα τα δεδομένα στον πλανήτη.
Η καθηγήτρια και Πρόεδρος του Τμήματος Δασολογίας και Φυσικού Περιβάλλοντος στο ΑΠΘ, Θέκλα Τσιτσώνη προειδοποίησε μέσω του Αθήνα 984 για την ανάγκη λήψης μέτρων την επομένη κιόλας των πυρκαγιών.
Όπως είπε στη συνομιλία της με την Μαργαρίτα Μυτιληναίου «τα μεσογειακά οικοσυστήματα, στα οποία ευδοκιμούν πεύκα, λεύκες, δρύες και χαρουπιές, έχουν εγγεγραμμένη στο μηχανισμό επιβίωσής τους τη δυνατότητα να αναγεννηθούν μετά από φωτιές, με σπόρους ή με αναβλάστηση, αλλά ύστερα από τουλάχιστον 15 με 20 χρόνια, εφόσον δεν ξανακαούν μέσα στο ίδιο διάστημα και η κλίση του εδάφους δεν είναι άνω του 50%.»
Η κατάσταση ωστόσο επιδεινώνεται δραματικά το τελευταίο αρκετά μεγάλο διάστημα, καθώς βρισκόμαστε αντιμέτωποι με τεράστιας έκτασης πυρκαγιές (megafires) λόγω της κλιματικής κρίσης, της εγκατάλειψης της υπαίθρου και της αλλαγής στη χρήση γης.
Γι αυτό επισημαίνει ότι οφείλουμε να είμαστε σε ετοιμότητα, διότι μόνον με την πρόληψη και την άμεση αντιμετώπιση των εστιών που δημιουργούνται, μπορεί να αποτραπεί μια εκτεταμένη καταστροφή. «Άπαξ και πάρει έκταση μια φωτιά, δύσκολα ελέγχεται ειδικά εάν πνέουν δυνατοί άνεμοι, καθώς η ίδια μπορεί να γεννήσει πολλές άλλες εστίες. Πρόσθετες δυσκολίες δημιουργεί η αποψίλωση των δασών, τα οποία αποτελούν τεράστιες αποθήκες διοξειδίου του άνθρακα, με αποτέλεσμα αυτό να επανεκλύεται στην ατμόσφαιρα επιβαρύνοντας το φαινόμενο του θερμοκηπίου και διαταράσσοντας περαιτέρω την οικολογική ισορροπία».
Πως γίνεται όμως να καταγράφουμε τόσο χαμηλές επιδόσεις στην πρόληψη και μην κατορθώνουμε να υπερασπιστούμε το ίδιο μας το μέλλον και των επόμενων γενεών; Κι όλα αυτά παρά τις τεχνολογικές δυνατότητες, την αναλυτική αποτύπωση και χαρτογράφηση των καμένων εκτάσεων, τα αντιπλημμυρικά και αντιδιαβρωτικά έργα και όλα τα μέτρα που λαμβάνονται κάθε φορά..
Για την κυρία Τσιτσώνη το κρίσιμο είναι η μελέτη αποκατάστασης. Με άλλα λόγια η στοχευμένη αναδάσωση με τα κατάλληλα δένδρα και φυτά. «Καλές και αγαθές οι πρωτοβουλίες από ευαισθητοποιημένους ιδιώτες και φορείς, αλλά δεν μπορούν να πετύχουν χωρίς συγκεκριμένο σχέδιο και αρωγή από τις δασικές υπηρεσίες. Η δασική υπηρεσία πρέπει να πρωτοστατεί στα εγχειρήματα αναδάσωσης, επειδή είναι η μόνη που ξέρει πολύ καλά τον τρόπο και το αντικείμενο.»
