Tο θέμα των πλειστηριασμών αποτελεί μία κομβική στιγμή ευθύνης.
Γίνεται εύκολα αντιληπτό ότι σε μια τοξική προεκλογική περίοδο σαν κι αυτή που βιώνουμε το τελευταίο πράγμα που θα ήθελε να δει ο Κυριάκος Μητσοτάκης είναι πλειστηριασμοί α-λα Βαρκελώνη του 2013 γνωρίζοντας μάλιστα ότι στις υπόλοιπες 11 ημέρες που υπολείπονται μέχρι να τελειώσει ο Φεβρουάριος κάτι λιγότερο από 3.000 ακίνητα θα βγουν στο σφυρί μέσω ηλεκτρονικών πλειστηριασμών.
Ιδού λοιπόν η Ρόδος και το πήδημα για μία γενναία αναμόρφωση των όρων του εξωδικαστικού μηχανισμού αναδιάρθρωσης οφειλών ώστε αυτός να καταστεί περισσότερο αποτελεσματικός και επωφελής για οφειλέτες και πιστωτές.
Σε ότι αφορά τον ΣΥΡΙΖΑ το θέμα των πλειστηριασμών δεν αποκλείεται να αποδειχτεί μία καλή ευκαιρία για μικροκομματική εκμετάλλευση και άγρα ψήφων. Αλλά ταυτόχρονα θα αναδειχτεί και σε μνημείο υποκρισίας ενός κόμματος στη θητεία του οποίου εισήχθησαν οι ηλεκτρονικοί πλειστηριασμοί και του προέδρου του που μόλις πριν από μερικά 24ωρα είπε σε δημόσια τηλεοπτική θέα ότι «σε καμία ευνομούμενη πολιτεία δεν απαγορεύονται οι πλειστηριασμοί» κι ότι οι 25.000 πλειστηριασμοί που έγιναν επί των κυβερνητικών ημερών του «δεν είναι και πολλοί».
Αυτά για να μην ξεχνιόμαστε ποιος είναι ποιος σε αυτή τη χώρα…
