Η Ελένη Σαμαράκη μίλησε στον Αθήνα 984 και στον Γιώργο Αποστολίδη για το έργο του Αντώνη Σαμαράκη με αφορμή και τα αποκαλυπτήρια προτομής του στο Μεταξουργείο.
Στην πλατεία Αυδή όπου γεννήθηκε και μεγάλωσε ένας από τους σημαντικότερους λογοτέχνες της μεταπολεμικής γενιάς, έγιναν πριν από λίγες ημέρες, παρουσία της ΠτΔ Κατερίνας Σακελλαροπούλου, τα αποκαλυπτήρια της προτομής του, δωρεά της συζύγου του στον Δήμο Αθηναίων.
«Την αγαπούσε αυτή τη γειτονιά στο κέντρο της πόλης» αφηγείται η Ελένη Σαμαράκη. «Του άρεσε να λέει πως Πανεπιστήμιά του ήταν οι δρόμοι, εννοώντας τα γραφικά δρομάκια του Μεταξουργείου όπου έκανε τα πρώτα του βήματα».
Αρχικά, η προτομή του Σαμαράκη επρόκειτο να τοποθετηθεί στο πάρκο του Πνευματικού Κέντρου του Δήμου Αθηναίων, αλλά λόγω των εργασιών για το μετρό κρίθηκε πως η συγκεκριμένη τοποθεσία ταίριαζε καλύτερα για πολλούς λόγους. Ένας από αυτούς και η αδυναμία του συγγραφέα στα καφενεία της περιοχής.
«Τα επισκεπτόταν συχνά και πολλές φορές έγραφε εκεί. Επίσης, του άρεσε να κουβεντιάζει με νέους που σύχναζαν και ήταν οι προνομιακοί συνομιλητές του. Άλλωστε και ο ίδιος έμεινε ένας νέος άνθρωπος που πάλευε για έναν καλύτερο κόσμο. Αυτό ήταν το όραμά του και το υπηρέτησε με συνέπεια χωρίς παρεκκλίσεις».
Ο Αντώνης και η Ελένη Σαμαράκη έζησαν μαζί σχεδόν μισόν αιώνα. Έμειναν αγαπημένο ζευγάρι μέχρι το 2003, οπότε έφυγε από τη ζωή ο πολυδιαβασμένος στην Ελλάδα και στο εξωτερικό, συγγραφέας.
Οι τιμητικές εκδηλώσεις, ενδεικτικές της απήχησης του έργου του αποτελούν μαρτυρία μιας πολυκύμαντης ζωής με σταθμούς βιβλία όπως το «Ζητείται ελπίς», το «Λάθος», το «Αρνούμαι» και το «Σήμα κινδύνου».
«Ο Σαμαράκης παραμένει επίκαιρος γιατί τα θέματα που τον απασχόλησαν σε ολόκληρη τη ζωή του -ειρήνη, ελευθερία, κοινωνική δικαιοσύνη- παραμένουν ζητούμενα και στις ημέρες μας» λέει η Ελένη Σαμαράκη, υπενθυμίζοντας πως μετά το χαμό του προσπαθεί να κρατήσει ζωντανές τις σκέψεις του για τον καθημερινό , απλό άνθρωπο και τα βάσανά του με την κρατική εξουσία, την αδικία και τη µοναξιά.
