«Ύστερα από λίγο άρχισαν να εκτρέφουν ανθρώπους σαν ζώα προς σφαγή για να προμηθεύουν τη μαζική ζήτηση κρέατος» (σ. 19).
Στο εγγύς μέλλον, ένας θανατηφόρος ιός έχει προσβάλει τα ζώα, με συνέπεια να πρέπει να εξοντωθούν όλα και να εκλείψει έτσι το κρέας. Σ’ αυτό το αδιανόητο στάδιο μετάβασης, η λύση είναι να εκτρέφονται άνθρωποι για κατανάλωση. Ειδικά οργανωμένες μονάδες τροφοδοτούν την αγορά με «σούπερ κρέας», όπως αποκαλείται, ενώ εύπορες οικογένειες εκτρέφουν στις κατοικίες τους οικόσιτες κεφαλές. Ο Μάρκος Τέχος, υπεύθυνος στη μεγαλύτερη μονάδα επεξεργασίας κρέατος, έχει μόλις χάσει το παιδί του, ενώ έχει τον αγαπημένο του πατέρα σε γηροκομείο. Συντετριμμένος, διαλυμένος, κουρασμένος, δέχεται ως δώρο μια γυναίκα εκτροφής.
Το τρίτο βιβλίο της Αργεντινής Αγκουστίνα Μπαστερρίκα διαδραματίζεται σ’ ένα ολότελα ζοφερό τοπίο, όπου για να αντιμετωπιστεί το πρόβλημα του υπερπληθυσμού η ανθρωπότητα έχει καταφύγει σε διάφορες άλλες λύσεις. Με γραφή στέρεα, ψυχρή και χωρίς συναισθηματισμούς, η συγγραφέας συστήνει τους χαρακτήρες και ένα περιβάλλον, μετά από άπειρους συμβολικούς κανιβαλισμούς, ο άνθρωπος έχει τώρα τη δυνατότητα να προβαίνει χωρίς προσχήματα σε αποτρόπαιες πράξεις. Η ηθική δεν έχει καμία θέση εδώ, το είδος μας δεν διαφέρει πολύ από το ζωικό βασίλειο, ικανό για οτιδήποτε, ειδικά από τη στιγμή που η βία και το έγκλημα νομιμοποιείται. Τίποτα δεν είναι όπως φαίνεται και ακόμη και χαρακτήρες που στην αρχή φαντάζουν συμπαθητικοί δεν έχουν μείνει αλώβητοι από την αδιαμφισβήτητη κακία της φύσης μας.
«Κανείς δεν μπορεί να τους αποκαλεί ανθρώπους γιατί αυτό θα σήμαινε ότι τους δίνει οντότητα -τους αποκαλούν προϊόν, ή κρέας, ή τροφή. Εκτός από τον ίδιο, που θα ήθελε να μη χρειάζεται να τους αποκαλεί με καμία ονομασία» (σ. 21).
Το «Εξαίσιο πτώμα» της Αγκουστίνα Μπαστερρίκα κυκλοφορεί από τις εκδόσεις Πατάκη σε μετάφραση Χριστίνας Θεοδωροπούλου που τιμήθηκε με το βραβείο ΛΕΑ Λογοτεχνικής Μετάφρασης.
Κώστας Μοστράτος
