2022-11-28
Μεγάλοι και έφηβοι. Δύο κόσμοι διαφορετικοί, σε απόσταση μεταξύ τους με ζητούμενο την επικοινωνία. Ο αγώνας για το άγιο Δισκοπότηρο της κατανόησης συχνά μοιάζει άγονος. Ακόμα και αν τα χρόνια που τους χωρίζουν δεν είναι πολλά. Γίνεται να μιλήσουν ξεκάθαρα σε σχέση με τις αγωνίες, τις επιθυμίες και τα προσωπικά τους ζητήματα;
Πως μπορούν στ αλήθεια οι μεγαλύτεροι να αφουγκραστούν τη γλώσσα του σήμερα και να καταλάβουν τη ψυχολογική πίεση των εξετάσεων, τις καταλήψεις, τα ζητούμενα των εφήβων, τις ξεχωριστές τους διαδρομές; Πως να ξαναβρούν τη σύνδεσή τους; Πολύ περισσότερο όταν διαμορφώνεται σε ένα τοπίο πρωτόγνωρων δοκιμασιών και κρίσεων όπως η πανδημία.
Για όλα αυτά τα προβλήματα της καθημερινότητας των 16ρηδων στο δρόμο προς την ενηλικίωση, αλλά και για τον αγώνα των καθηγητών που ζουν ανάμεσά τους, μιλά το «Τέλος Χρόνου». Ένα 74 λεπτο, χειροποίητο ντοκιμαντέρ του Λουκά Παλαιοκρασά που έκανε πρεμιέρα στο 24ο Φεστιβάλ Ντοκιμαντέρ Θεσσαλονίκης και ήδη προβάλλεται στην Αθήνα στον κινηματογράφο Δαναός έως 30 Νοεμβρίου.
Όπως είπε ο δημιουργός στον Αθήνα 984 και στη Μαργαρίτα Μυτιληναίου σκοπός του ήταν να στέψει το φακό στο σχολείο ώστε να δει πως είναι σήμερα τα πράγματα για τα παιδιά, ακολουθώντας κάποιους μαθητές για δύο χρόνια.
«Είναι η Σοφία, ο Λόρντ, ο Αλέξανδρος, ο Νίκος στο δρόμο πρός τις πανελλαδικές και η καθημερινότητά τους δεν είναι ποτέ ίδια. Είτε έχει να κάνει με τις καταλήψεις, είτε με τον κόβιντ, είτε με το εκπαιδευτικό σύστημα, τις μαθησιακές δυσκολίες που προκύπτουν, ή και με προβλήματα συμπεριφοράς. Είναι μια ιστορία ενηλικίωσης, συχνά βίαιης. Παρακολουθούμε τη διαδρομή των παιδιών. Πως ξεκινούν με όνειρα και πως καταλήγουν με κάποιες ματαιώσεις. Καταγράφοντας τα χρόνια συμπτώματα του προβληματικού εκπαιδευτικού μας συστήματος, ίδια εδώ και δεκαετίες, σκέφτηκα πως ίσως σταθεί αφορμή να εντοπίσουμε τα αίτια.
...Όλα ξεκίνησαν με στόχους για τις Σχολές τους, αλλά η πανδημία επηρρέασε την απόδοσή τους στις εξετάσεις με αποτέλεσμα κάποια να συμβιβαστούν σε άλλα Τμήματα που μπήκαν. Άλλα πάλι, όπως η Σοφία, έχουν ψυχολογικές δυσκολίες και δεν είναι σε θέση να ακολουθήσουν τη Σχολή όπου πέρασαν».
Ο χαρακτήρας της Σοφίας για τον σκηνοθέτη είναι κομβικός επειδή αναδεικνύει τη σημασία της αναζήτησης βοήθειας μπροστά στα προβλήματα που αντιμετωπίζουμε. «Τώρα πια δουλεύει τα θέματά της, αγωνίζεται κι εξετάζει άλλους δρόμους σταδιοδρομίας» λέει ο Λουκάς Παλαιοκρασάς.
Το «Τέλος χρόνου», μιλά ακόμη για τις παρεμβάσεις των καθηγητών οι οποίοι ζουν καθημερινά το σφυγμό των παιδιών και προσπαθούν να διαχειριστούν τις προεκτάσεις από τη ζωή στο σπίτι, εντάσεις που έχουν τα παιδιά και δύσκολες συμπεριφορές.
«Ήταν σημαντικό το γεγονός ότι βρέθηκαν καθηγητές που είχαν το θάρρος να με αφήσουν να παρακολουθήσω μια τάξη με τα καλά και τα κακά της, παρά την κούραση του επαγγέλματος» αναφέρει και αποτιμά με θετικό πρόσημο τη στάση τους, παρότι όπως σχολιάζει «είναι ένα θέμα που απ όπου και να το πιάσεις θα εντοπίσεις σημεία που δυσκολεύουν την όλη κατάσταση».
Όσο για το κεφάλαιο της οικογένειας, οι αντιλήψεις και οι προσδοκίες των γονέων από τα παιδιά είναι ένα άλλο σημαντικό ζήτημα, αφού όπως παρατηρεί «θα πρέπει να εκπληρώσουν όλα όσα ήθελαν εκείνοι για τους εαυτούς τους ακολουθώντας μια σταδιοδρομία γιατρού, δικηγόρου ή μπαίνοντας στο Πολυτεχνείο».
** Ο Λουκάς Παλαιοκρασάς γεννήθηκε και μεγάλωσε στην Ελλάδα. Σπούδασε Επικοινωνία στο Αμερικάνικο Κολλέγιο και το 2014 απέκτησε εργασιακή εμπειρία σε εταιρεία παραγωγής στο Λος Άντζελες μέσω υποτροφίας του οργανισμού Libra Group. Έχει σκηνοθετήσει ντοκιμαντέρ για την τηλεόραση και τον κινηματογράφο που προβλήθηκαν σε διεθνή φεστιβάλ και εκπαιδευτικά ιδρύματα όπως το Πανεπιστήμιο Sapienza της Ρώμης και το NYU της Νέας Υόρκης. Το «Citizen Xenos», ήταν το πρώτο του μεγάλου μήκους ντοκιμαντέρ του έκανε πρεμιέρα το 2018 στο Φεστιβάλ Θεσσαλονίκης.
