«Και τότε του ήρθε η σκέψη πως ποτέ δεν πρέπει να την παίρνει κανείς αψήφιστα αυτή τη βαθιά, ουσιαστική μοναξιά των ανθρώπων, ότι οι επιλογές που κάνουν για να γλιτώσουν αυτό το σκοτάδι που χάσκει ήταν επιλογές που απαιτούσαν σεβασμό (σ. 233)».
Η συνταξιούχος καθηγήτρια μαθηματικών Όλιβ Κίττριτζ ζει στην πόλη Κρόσμπυ του Μέην. Μεγαλόσωμη και επιβλητική, πολλές φορές τρομάζει και αφοπλίζει τους άλλους, καθώς λέει πάντα αυτό που σκέφτεται. Αναμφίβολα όμως, η Όλιβ διακατέχεται από βαθιά ενσυναίσθηση προτρέποντας όλους γύρω της να είναι απλά ο εαυτός τους. Αν και έχει χάσει τον σύζυγό της, δεν το βάζει ποτέ κάτω. Απολαμβάνει κάθε λεπτό την ομορφιά της φύσης, ανακαλύπτει τις αλήθειες των συνανθρώπων της, γνωρίζει ξανά τη σημασία της συντροφικότητας και της αγάπης, ακόμη και το τι σημαίνει τελικά να είσαι γέρος και μόνος.
Για το αριστουργηματικό μυθιστόρημά της «Όλιβ Κίττριτζ» η Ελίζαμπεθ Στράουτ τιμήθηκε με το βραβείο Πούλιτζερ το 2008, ενώ το 2012 το βιβλίο διασκευάστηκε και για τη μικρή οθόνη με πρωταγωνίστρια τη Φράνσις Μακ Ντόρμαντ. Έντεκα χρόνια μετά η Στράουτ ξαναγύρισε στην αγαπημένη της ηρωίδα για να αφηγηθεί την ιστορία από εκεί που την είχε αφήσει στο πρώτο βιβλίο. Οι ιστορίες των κατοίκων της πόλης συμπλέκονται με αυτή της Όλιβ. Ζευγάρια εγκλωβισμένα στο ίδιο τους το σπίτι, κρυφοί, ανομολόγητοι έρωτες, άνθρωποι που προσπαθούν να διαχειριστούν την απώλεια των δικών τους. Η συγγραφέας παρακολουθεί με μικροσκόπιο τα πάντα, σκύβει με τρυφερότητα και συμπόνια στους ήρωες -ακόμη ίσως και σε αρνητικούς χαρακτήρες- καλώντας μας να μοιραστούμε στις σελίδες το μαγικό, μεθυστικό, αδιανόητο, βασανιστικό μυστήριο της ζωής.
«Αλλά βέβαια, είχε σχεδόν τελειώσει. Η ζωή της. Την κουβαλούσε πίσω της σαν δίχτυ για ψάρεμα, με ένα σωρό άχρηστα φύκια και σπασμένα όστρακα και τα μικρά, αστραφτερά ψαράκια -τους εκατοντάδες μαθητές που είχε διδάξει, τα κορίτσια και τα αγόρια του γυμνασίου που στους διαδρόμους του κυκλοφορούσε κι η ίδια όταν ήταν μαθήτρια (πολλοί -οι περισσότεροι- συμμαθητές της μάλλον θα είχαν πεθάνει πια), και τις δισεκατομμύρια εκλάμψεις συναισθημάτων που έζησε κοιτώντας ανατολές, ηλιοβασιλέματα, τα χέρια των σερβιτόρων που της έφερναν μπροστά της το φλιτζάνι του καφέ – όλα αυτά είχαν χαθεί, ή θα χάνονταν όπου να ’ναι (σσ. 340-341)».
Το μυθιστόρημα της Ελίζαμπεθ Στράουτ «Όλιβ, ξανά» κυκλοφορεί από τις εκδόσεις Άγρα σε μετάφραση Μαργαρίτας Ζαχαριάδου. Από τις ίδιες εκδόσεις κυκλοφορούν και τα προηγούμενα βιβλία της Στράουτ «Το όνομά μου είναι Λούσυ Μπάρτον», «Όλιβ Κίττριτζ», «Όλα γίνονται» και αναμένεται και το υποψήφιο για βραβείο Booker «Ω, Ουίλλιαμ!».
Κώστας Μοστράτος
