«Ο Τσίκα έσφιξε τα δόντια, ήξερε όμως πως η γυναίκα του είχε δίκιο. Αν ο Βιβέκ ήταν ζωντανός, δεν θα το αναγνώριζε ποτέ, όταν όμως έχεις σταθεί πάνω στο χώμα που ξέρεις ότι από κάτω σαπίζουν τα κόκαλα του παιδιού σου, η οργή και ο εγωισμός σκορπίζουν σαν σκόνη στον άνεμο» (σσ. 290-291).
«Έκαναν στάχτες την αγορά τη μέρα που πέθανε ο Βιβέκ Ότζι»: έτσι ξεκινάει μια συγκλονιστική ιστορία ενηλικίωσης και σεξουαλικής αφύπνισης που διαδραματίζεται σε μια πόλη της νοτιανατολικής Νιγηρίας. Ο νεαρός Βιβέκ γεννήθηκε την ίδια μέρα που πέθανε και η γιαγιά του μέσα σε έναν «παραλυτικό θρήνο». Σημαδεμένος από τη μοίρα, αισθάνεται ότι η ζωή του στριφογυρίζει σ’ ένα υγρό και παχύρευστο τσιμέντο, ότι γλιστράει στη ρευστότητα φύλου και ταυτότητας. Όλοι του οι φίλοι, και μαζί ο ξάδερφός του, τού συμπαραστέκονται, ωστόσο ο Βιβέκ έχει να αντιμετωπίσει μια εχθρική κοινωνία και το άγχος της αποκάλυψης του μυστικού στους ίδιους του τους γονείς.
Με τον θάνατο του τραγικού ήρωα αρχίζει μια ιστορία που από την αρχή γνωρίζουμε το φινάλε, χωρίς όμως να ξέρουμε τον ένοχο και τα γεγονότα που οδήγησαν στην τελική έκβαση. Μια άγνωστη πλευρά της νιγηριανής κοινωνίας, ένας απρόβλεπτος απαγορευμένος έρωτας και ένας καθόλα τραγικός ήρωας, ο οποίος διεκδικεί με σθένος την ταυτότητά του, περιγράφονται στις σελίδες του βιβλίου του συγγραφέα που θεωρείται ως μία από τις καλύτερες φωνές της αγγλόφωνης λογοτεχνίας και του κινήματος των μη δυαδικών και των διεμφυλικών ατόμων. Με απλό, λιτό και υπαινικτικό ύφος, διάσπαρτο από μαγικές πινελιές, η εποχή μας είναι πλέον -ευτυχώς- κατάλληλη για να ειπωθούν παρόμοιες ιστορίες κατοχύρωσης της ελευθερίας τού να είσαι πραγματικά ο εαυτός σου.
«Δεν είμαι αυτό που νομίζουν ότι είμαι. Ποτέ δεν ήμουν. Δεν ήξερα πώς να το πω με λέξεις, να πω τι έφταιγε, ν’ αλλάξω όσα ένιωθα πως ήθελαν αλλαγή. Και κάθε μέρα μού ήταν δύσκολο να πηγαίνω από δω κι από κει και να ξέρω ότι οι άλλοι μ’ έβλεπαν μ’ έναν συγκεκριμένο τρόπο, να ξέρω ότι έκαναν λάθος, τόσο μεγάλο λάθος, να ξέρω πως ο πραγματικός μου εαυτός ήταν αόρατος γι’ αυτούς. Γι’ αυτούς δεν υπήρχε καν.
Επομένως: Άμα δεν σε βλέπει κανείς, εξακολουθείς να υπάρχεις;» (σ. 56).
«Ο θάνατος του Βιβέκ Ότζι» του Ακουέκε Εμέζι κυκλοφορεί από τις εκδόσεις Στερέωμα σε μετάφραση Βίβιαν Στεργίου.
Κώστας Μοστράτος
