08-03-2022
«Η πάλη για την ισοτιμία της γυναίκας και τη χειραφέτηση των λαών, ασπίδα προστασίας κι απάντηση απέναντι στην εκμετάλλευση, στους πολέμους και στη βία, το μήνυμα της σημερινής συγκέντρωσης 6.30 το απόγευμα στο Σύνταγμα, με αφορμή την Παγκόσμια Ημέρα της Γυναίκας» δήλωσε στον Αθήνα 984 η Βιβή Δάγκα, μέλος της ΚΕ του ΚΚΕ και υπεύθυνη του Τμήματος για την Ισοτιμία και την Χειραφέτηση των Γυναικών της ΚΕ του Κομμουνιστικού Κόμματος.
Σε ερώτηση του Μιχάλη Λεάνη για τις δυσκολίες σε σχέση με την προστασία όχι μόνον των γυναικείων δικαιωμάτων, αλλά κι εκείνων απέναντι στις κάθε μορφής διακρίσεις, συμπεριλαμβανομένης της μητρότητας όπως και του εργασιακού, η Βιβή Δάγκα απηύθυνε κάλεσμα μαζικής συμμετοχής για καταδίκη της πολιτικής που γεννά τον πόλεμο και την προσφυγιά.
«Κάθε χρόνο, γίνονται όλο και βαρύτερες οι συνέπειες μιας πολιτικής που λογαριάζει ως κόστος για το κράτος τις ανάγκες της γυναίκας για σταθερή εργασία και ωράριο με πλήρη δικαιώματα, την προστασία της μητρότητας, την φροντίδα παιδιών και ηλικιωμένων, με κριτήριο τα οφέλη και τα συμφέροντα των επιχειρηματικών ομίλων» ήταν η χαρακτηριστική της επισήμανση.
Σε σχέση με την ανταπόκριση των γυναικών και το αν γίνονται βήματα στην κατεύθυνση κατάκτησης των στόχων, η Βιβή Δάγκα διαπίστωσε «ευαισθητοποίηση αναφορικά με τα πρόσφατα περιστατικά σεξουαλικής παρενόχλησης και κακοποίησης στους χώρους του αθλητισμού και του πολιτισμού»
Παράλληλα, έκανε λόγο για «διαμόρφωση μιας καλής βάσης προκειμένου να οργανωθεί ακόμη πιο αποφασιστικά η αγωνιστική διεκδίκηση και να υψωθεί τοίχος προστασίας για κάθε γυναίκα που βιώνει αυτή την πολύμορφη βία που φτάνει μέχρι και τη δολοφονία».
Όπως τόνισε «πολλές γυναίκες έρχονται αντιμέτωπες με σειρά οικονομικών και κοινωνικών συνθηκών, που τις αφήνουν ευάλωτες απέναντι σε κινδύνους, όπως η ανεργία κι η οικονομική εξάρτηση».
Πρόσθεσε πως είναι λίγες οι άνεργες, εργαζόμενες ή συνταξιούχοι, οι οποίες έχουν απευθυνθεί στους 19 ξενώνες για κακοποιημένες γυναίκες ανά τη χώρα, αναφέροντας πως είχαν δυσκολίες στη χειραφέτηση και στον απεγκλωβισμό τους από μια παθογόνα, διαπροσωπική σχέση.
Καταλήγοντας, σημείωσε ότι «χρειάζεται να αναπτυχθεί ένα δίχτυ ασφαλείας. Αυτό μπορεί να γίνει μέσα από την οργάνωση κάθε γυναίκας στο γυναικείο σύλλογο, το εργατικό σωματείο του κλάδου της το οποίο θα παλεύει μέσα από συλλογικούς αγώνες, για την κάλυψη των λαϊκών αναγκών στη βάση των δυνατοτήτων του 21ου αιώνα».
