« Βασικά δεν μπορώ να το πιστέψω ακόμα ότι θα δημιουργήσω και την δική μου οικογένεια. Δεν ήταν στόχος ζωής έλεγα ότι αν θέλει ας προκύψει. Τώρα που προκύπτει είμαι πανευτυχής πραγματικά δεν μπορώ να διαχειριστώ τα ωραία συναισθήματα που νιώθω, (μια συγκίνηση αιωρείται.. όμως τελικά γελάει με την καρδιά του και συνεχίζει), το φύλο του μωρού, ναι το ξέρουμε Ελένη, αλλά δε θα σας το πω, ας έχω κάτι που να αισθάνομαι, ότι είναι και λίγο δικό μας (γέλια σπαρταριστά και από τους δυο μας)!» Θ.Τ.
Από την Ελένη Σούρδη
Α)Μέρος: «Το ψυχογράφημα του Θανάση»
Ε.Σ.: Αν ξαναγεννιόσασταν τον ίδιο τρόπο ζωής θα θέλατε να ζήσετε ή όχι;
Θ.Σ.: Ναι ακριβώς τον ίδιο. Δεν μετανιώνω για τίποτα στην ζωή μου και δεν τρέφω άλλες ελπίδες από αυτό που ζω. Αφήνομαι στην ίδια τη ζωή όταν συμβαίνει το οτιδήποτε είναι αυτό, καλό ή κακό. Πιστεύοντάς πως είναι μια εμπειρία που θα με κάνει να προχωρήσω μπροστά. Αυτή είναι η δική μου ζωή, μου αρέσει με τις δυσκολίες της, με τα ωραία της και με όλα της! Είμαι πολύ ευχαριστημένος.
Ε.Σ.: Ποιοι είναι οι ήρωες σας σήμερα;
Θ.Τ.: Οι ήρωες πια δεν εμφανίζονται με μπέρτα και δεν χρειάζεται να πετάνε (γελάει). Αν έχεις εν συναίσθησή, αλληλεγγύη και αγαπάς τον εαυτό σου και το πλησίον σου αυτομάτως γίνεσαι ήρωας. Διότι αυτά τα πράγματα δεν είναι καθόλου αυτονόητα. Όμως σε οδηγούνε στο να κάνεις πράξεις που μεν, μπορεί να φαίνονται μικρές, αλλά είναι ηρωικές. Άρα αυτά είναι τα στοιχεία ενός ανθρώπου που τον κάνουν ήρωα.
Ε.Σ.: Αν μας άκουγε τώρα ο Θεός τι θα του λέγατε ;
Θ.Τ.: Θα του έλεγα: « Μας ακούς ε;.. Άρα τελικά υπάρχεις, γιατί το είχα μεγάλη απορία!». (χαμογελάει)
Ε.Σ: Τι ρόλο παίζει η οικογένεια στην ζωή σας και πως νιώθετε που από στιγμή σε στιγμή θα γίνεται πατέρας; Γνωρίζεται ήδη το φύλο του παιδιού;
Θ.Τ.: Έχω μεγαλώσει σε πολύ καλές οικογενειακές συνθήκες. Επειδή κατάγομαι από βόρεια Ελλάδα, δεν ξέρω αν ισχύουν , πως να το πω, τα τοπικιστικά στοιχεία. Θεωρώ ιερή την οικογένεια, όχι όμως ειδικά με την έννοια ότι πρέπει να συμβεί. Γιατί πολλές φορές αυτά είναι λίγο αρνητικά όταν μπαίνουν στην μέση τα πρέπει, δηλαδή να επιβάλλεται να κάνεις οικογένεια ή να κάνεις μια καλή οικογένεια και τι σημαίνει καλή;
Σε προσωπικό επίπεδο , αισθάνομαι ότι μεγάλωσα μέσα σε μια πολύ υγιή οικογένεια με πολλή αγάπη. Αντίστοιχα έδωσα και εγώ βέβαια, γιατί μαθαίνοντας να παίρνεις αγάπη, νομίζω δίνεις κιόλας αγάπη.
Οπότε, με αυτά τα εφόδια, τώρα είμαι πάρα πολύ χαρούμενος και βασικά δεν μπορώ να το πιστέψω ακόμα ότι θα δημιουργήσω και την δική μου οικογένεια. Δεν ήταν στόχος ζωής έλεγα ότι αν θέλει ας προκύψει. Τώρα που προκύπτει είμαι πανευτυχής πραγματικά δεν μπορώ να διαχειριστώ τα ωραία συναισθήματα που νιώθω, (μια συγκίνηση αιωρείται.. όμως τελικά γελάει με την καρδιά του και συνεχίζει), το φύλο του μωρού, ναι το ξέρουμε Ελένη, αλλά δε θα σας το πω, ας έχω κάτι που να αισθάνομαι, ότι είναι και λίγο δικό μας (γέλια σπαρταριστά και από τους δυο μας)!
Ε.Σ.: Τα αγαπημένα σας ονόματα ποια είναι;
Θ.Τ.: Επειδή όλα τα συνδέουμε συνήθως με ανθρώπους, τα ονόματα που μου αρέσουνε έχουνε να κάνουμε με αγαπητά πρόσωπα που έχω γνωρίσει στη ζωή μου, με όσους έχουμε περάσει μαζί όμορφα. Άρα όλα τα ονόματα έχουν να κάνουν, με φίλους, με οικογένεια, από τα πιο απλά που είναι Βασίλης και είναι ο κολλητός μου και είμαστε από παιδιά φίλοι, η Αγοραστή ,που ήταν ένα όνομα που δεν το ήξερα καν, Φωτεινή που λέγεται η μάνα μου, Θωμάς ο πατέρας μου, Χρυσούλα η αδερφή μου και άλλα τόσα από φίλους και ανθρώπους που έχω αγαπήσει.
Από την άλλη πλευρά βεβαίως τα ονόματα δεν κάνουν τον άνθρωπο. Είναι ότι εκπέμπει ο άλλος, αν η αύρα του (όχι η ομορφιά του εννοείται) μου μεταφέρει ασχήμια, δηλαδή κάτι πολύ αρνητικό, θα μου φανεί λίγο άσχημο και το όνομα του ή το όνομά της.
Ε.Σ: Τι λείπει σήμερα από τον Θανάση;
Θ.Σ: Θα πω ότι μου λείπουν πρόσωπα που έχουνε χαθεί. Όπως η γιαγιά μου, ο παππούς μου, αυτά μόνο.
Ε.Σ.: Τι σας κάνει να χαίρεστε στην σημερινή Ελλάδα;
Θ.Τ.: Κυρίως παίρνω ευχαρίστηση είτε από μικρές στιγμές που συμβαίνουν στην καθημερινότητά μου, είτε από τη δουλειά μου. Την οποία την κάνω πάντα με χαρά και την έχω διαλέξει, δεν με έχει επιλέξει. Που αυτό σημαίνει ότι δεν είναι κάτι που το έκανα από ανάγκη.
Ε.Σ.: Ποια είναι κατά την γνώμη σας η λύση για να ανοίξουμε το μυαλό και τα μάτια μας απέναντι στη βία (φονικά, βιασμοί, σεξουαλική κακοποίηση παιδιών)και το ψέμα;
Θ.Τ.: Είναι τόσο σημαντικά αυτά τα θέματα και νομίζω ότι από τα θεμέλια πρέπει να ξεκινήσει η λύση. Από τον πυρήνα της οικογένειας ,το πως μεγαλώνουμε πραγματικά καλά τα παιδιά μας. Έτσι το καλά, δεν σημαίνει να έχουνε τα πολλά παιχνίδια μόνο ή να πηγαίνουνε στο ιδιωτικό ή το ακριβότερο σχολείο, ή να ντύνονται καλά! Το σημαντικό είναι ότι πρέπει να φροντίσουμε λίγο το μέσα μας και ακόμη περισσότερο το μέσα των παιδιών που φέρνουμε στον κόσμο και μετά και το ίδιο το κράτος να επενδύσει στην ουσιαστική παιδεία και καλλιέργεια των ανθρώπων .
Όχι μόνο να μαθαίνουμε παπαγαλία παραγράφους για να περνάμε σε κάποια σχολή, να μην είναι μόνο αυτός ο στόχος ,γιατί ακόμα ισχύει αυτό το κατεστημένο, ότι για να γίνουμε πετυχημένοι άνθρωποι πρέπει να περάσουμε σε μια πολύ καλή σχολή, πρέπει να έχουμε ένα αυτοκίνητο καλό..
Και δεν ποντάρουμε λίγο να μπορούμε να είμαστε ευγενικοί, να δίνουμε ένα χαμόγελο , να σεβόμαστε το ίδιο όλους τους συνανθρώπους μας, να μην μας ενδιαφέρουνε οι διαφορετικότητες, με την έννοια να μην ασχολούμαστε γιατί δεν είναι δικό μας θέμα και ο κάθε άνθρωπος είναι ξεχωριστός και αφού ζούμε σε δημοκρατικό πολίτευμα δεν έπρεπε να ασχολούμαστε με τις προσωπικές ζωές των άλλων. Αλλά δυστυχώς, μόνο σε δημοκρατικό δεν ζούμε τελικά, είναι όλα μία επιφάνεια.. Όταν κατορθώσουμε πάμε λίγο πιο βαθιά και δεν μας ενδιαφέρει μόνο το περιτύλιγμα που υπάρχει μέσα στο κουτί , τότε ίσως σιγά σιγά αρχίσει να έρχεται μια λύση. Πάντα βέβαια το κακό νομίζω ότι είναι δύσκολο να εκλείψει εντελώς, αλλά σίγουρα μπορεί να μειωθεί.
Ε.Σ.: Υπάρχουν πράγματα που δεν θα κάνατε για τίποτα στον κόσμο;
Θ.Σ.: Τις αξίες που έχω μέσα μου δεν θα τις καταπατούσα, ούτε για όλα τα λεφτά του κόσμου, ούτε για τίποτα.
Ε.Σ.: Ποιος είναι ο μεγαλύτερος φόβος σας;
Θ.Σ.: Θα έλεγα ίσως αυτό το άγνωστο του θανάτου, που νομίζω είναι το αιώνιο ερώτημά μας. Όμως να εξομολογηθώ τώρα.. ότι πιο πρακτικά έχω μια φοβία με τα αεροπλάνα, που προσπαθώ να την ξεπερνάω (γελάει!).
Ε.Σ.: Ποιες είναι οι πιο σταθερές αξίες στη ζωή σας ;
Θ.Τ.: Την αγάπη θα έλεγα ως αξία, την υψηλότερη και σταθερότερη που έχω και τη δικαιοσύνη.
Ε.Σ.: Νιώθετε ελεύθερος;
Θ.Τ.: Νιώθω ελεύθερος. Ήταν ένα πράγμα που ο πατέρας, μου το είχε εμφυσήσει από πολύ μικρό: το αίσθημα της ελευθερίας. Το είχε πάντα μέσα του ο ίδιος και ήθελε να το μεταφέρει και σε μένα και την αδερφή μου. Έτσι με διάφορους τρόπους από παιδί ένιωθα ελεύθερος και το αισθανόμουνα στο είναι μου έντονα: πόσο σημαντικό είναι από όλες τις απόψεις, κυριολεκτικά και μεταφορικά.
Σήμερα όλο αυτό με έχει διαπεράσει και έχω υψηλό αίσθημα ελευθερίας. Προσπαθώντας να το μεταδίδω σε κάθε ευκαιρία, στους ανθρώπους που είναι κοντά μου, γιατί έχω καταλάβει ότι είναι κάτι που δεν είναι δεδομένο αλλά το νιώθω απόλυτα.
Ε.Σ.: Τι θεωρείτε ως μεγαλύτερο ελάττωμα σας και τι ως μεγαλύτερο προτέρημα;
Θ.Τ.: Στη ζωή μου την προσωπική είμαι αναβλητικός. Αλλά στην δουλειά μου είμαι το άκρως ανάποδο!
Ε.Σ: Το χιούμορ τι ρόλο παίζει στην καθημερινότητα σας;
Θ.Τ.: Είναι κάτι το οποίο με τροφοδοτεί, δεν αντέχω να διανοηθώ την ζωή μου χωρίς την ύπαρξη του, όχι μόνο από εμένα αλλά και όσους είναι κοντά μου, δεν μπορώ ανθρώπους που δεν θέλουν να κάνουν χιούμορ.
Προτιμώ να είναι δίπλα μου εκείνοι που βλέπουν πιο χαλαρά τη ζωή, τις δυσκολίες και γενικά να λειτουργούν μέσα από ένα πρίσμα πιο ανάλαφρο, που αυτό είναι το χιούμορ ουσιαστικά.
Ε.Σ.: Η φιλία τι ρόλο έχει στην ζωή σας ;
Θ.Τ.: Πολύ βασικό. Από μικρός είχα φίλους , ήθελα να έχω φίλους και νιώθω ότι έχουνε μια δύναμη ισάξια με αυτή της οικογένειας, εξ’ αίματος. Τους θεωρώ πάρα πολύ σημαντικούς και είναι πολύ σπουδαίο, διότι ότι οι φίλοι είναι επιλογή μας.
Ε.Σ.: Υπάρχει κάτι που άλλαξε ριζικά το μονοπάτι της ζωής σας;
Θ.Τ.: Κοίταξε θα πω την στιγμή που ήμουν 9 ετών και έπαιξα σε μια παράσταση. Εκείνη ή στιγμή υπήρξε κομβική για εμένα, γιατί ένιωσα να με διαπερνάει μέσα μου το μικρόβιο της υποκριτικής. Από εκεί και πέρα, σίγουρα ο δρόμος ήτανε μονόδρομός στο να γίνω ηθοποιός.
Ε.Σ: Ποιο τραγούδι αφιερώνετε στην γυναίκα σας και ποιο στο παιδάκι που περιμένετε να φέρετε στιγμή από στιγμή σε αυτό τον κόσμο;
Θ.Τ.: Για την Αγοραστή αφιερώνω με πολλή αγάπη από τους U2 το One Love και για το μωράκι μας που ετοιμάζεται να γίνει το νεότερο πολυαγαπημένο μέλος της οικογένειας το KIDS UNITED – Imagine (Clip officiel)
Ε.Σ.: Ποιες είναι οι προκλήσεις της νέας εποχής;
Θ.Τ.: Πρόκληση είναι να σηκώσουμε το κεφάλι από τα κινητά και τα λάπτοπ. Να γίνει πάλι ορθή γωνία το σώμα. Φαντάσου εγώ το κινητό το έχω στην δόνηση, δεν μπορώ να ακούω καν τον ήχο… Εδώ με 3 – 4 χρόνια που το χρησιμοποιώ έτσι, έχω ανακαλύψει ότι αυτό με έχει ηρεμήσει, πριν μου δημιουργούσε μια τσίτα.
Ε.Σ.: Ποια ερώτηση έχετε βαρεθεί να απαντάτε;
Θ.Τ.: Το αν θα παντρευτούμε και ευτυχώς παντρεύτηκα και έτσι είπα, ουφ (!)…(χαμογελάει). Τώρα επιτέλους ήρθε η στιγμή που θα σταματήσει , η συγκεκριμένη ερώτηση που μας κυνηγούσε τα τελευταία 14 χρόνια ασταμάτητα!
Σκηνή 2η: νιώθω πιο άνετα στη σκηνή από ότι στη ζωή… Θ.Τ.
Ε.Σ.: Τι σημαίνει το θέατρο για εσάς;
Θ.Τ.: Είναι αναπόσπαστο κομμάτι του της ψυχής, της καρδιάς και του σώματος μου. Δεν σκέφτομαι τον εαυτό μου χωρίς την έννοια του θεάτρου στα σωθικά μου. Από πιτσιρίκι βλέπω θέατρο, παίζω θέατρο και όμως νιώθω πιο άνετα στη σκηνή από ότι στη ζωή, σαν να είμαι φτιαγμένος για αυτό. Δεν είναι μια δουλειά συμβατική το αποφασίζει η ψυχή σου για σένα!
Ε.Σ.: Οι συνεργασίες σας είναι στάση ζωής;
Θ.Τ.: Φυσικά και είναι. Σαφέστατα και ως επαγγελματίας θέλω και απαιτώ να κάνω τη δουλειά μου και να πληρώνομαι.
Πολλές φορές όμως, δεν έχω δεχτεί κάτι που θα μου προσέφερε περισσότερα χρήματα ή μεγαλύτερες προοπτικές για μεγαλύτερη δημοσιότητα. Γιατί το πρώτο και το κύριο πάντα για τις επαγγελματικές επιλογές μου, αυτό που πρόκειται να κάνω (πριν από καθετί άλλο) είναι το να αγγίξει και να μιλήσει στην ψυχή μου και την καρδιά μου, αλλιώς δεν το κάνω με τίποτα!
Ε.Σ.: Ποια η προετοιμασία σας πριν από κάποια παράσταση, πως ξεπερνάτε το άγχος, ποιο είναι το τελευταίο πράγμα που κάνετε πριν βγείτε στη σκηνή;
Θ.Τ.: Το άγχος έχω πάψει προ πολλού να το έχω, απλά προσπαθώ να κάνω αυτό που προετοίμασα έτσι όπως πρέπει. Προπονούμαι με όλο μου το είναι και προσπαθώ να μοιραστώ με τον κόσμο το καλύτερο αποτέλεσμα. Αν δεν το δώσω δεν χάθηκε ο κόσμος , γιατί είμαστε άνθρωποι και αν το καταφέρω, βεβαίως θα είμαι πολύ ευχαριστημένος και θα μου δώσει μια μεγάλη χαρά.
Στο θέατρο μου αρέσει να πηγαίνω αρκετά νωρίτερα , να εγκλιματίζομαι, να κάθομαι , να φοράω τα ρούχα μου, να βάφομαι, να πηγαίνω στην σκηνή πριν την έναρξη της παράστασης, να την περπατάω, να την αφουγκράζομαι όταν είναι άδειο το θέατρο, δηλαδή λίγο να ηρεμώ, να ρίχνω τους τόνους και το μυαλό μου να λειτουργεί μόνο για την παράσταση που έρχεται. Έτσι το απολαμβάνω και έτσι νιώθω ότι λειτουργώ και πιο καλά μετά μέσα στον ρόλο μου. Το να φτάνω στο παρά πέντε πριν την παράσταση, στο δικό μου μυαλό αυτό μου φαίνεται αδιανόητο.
Ε.Σ.: Ποιος από τους ρόλους που έχετε ενσαρκώσει στο θέατρο και τηλεόραση πιστεύετε πως είναι πιο κοντά στον πραγματικό σας χαρακτήρα.
Θ.Τ.: Κανένας και σκόπιμα. Αυτή την δουλειά την επέλεξα γιατί μου αρέσει να ζω διαφορετικές ζωές, όχι να ξαναζώ πάνω στην σκηνή τη δική μου ζωή. Διότι θέλω να φτιάχνω ανθρώπους που με μαγεύουνε , να μπαίνω σε ένα παιχνίδι, δεν πάω να παίξω τον εαυτό μου δεν είμαι αυτής της οπτικής. Δεν μου αρέσει να περιφέρω τον χαρακτήρα του Θανάση, περιφέρω στοιχεία του χαρακτήρα του, ενωμένα αλλιώς , στοιχεία της φαντασίας του, όλα είναι από μένα και την φαντασία μου αλλά δεν είμαι εγώ!
Ε.Σ.: Τι δεν θεωρείτε Τέχνη;
Θ.Τ.: Ότι δεν γίνεται με σκοπό την έκφραση, δηλαδή αν δεν θέλεις να εκφραστείς δεν ισχύει η έννοια της τέχνης. Όταν το κάνεις για άλλους λόγους και όχι για να εκφραστείς τότε σίγουρα δεν είναι τέχνη, φαίνεται σαν να είναι αλλά δεν είναι αληθινή τέχνη.
Στην ουσία της η τέχνη προκύπτει από κάποιον που θέλει να εκφραστεί, μουσικά, ζωγραφικά, υποκριτικά, τραγουδιστικά. Πιστεύω ότι όλα τα μεγάλα πράγματα που έχουνε γίνει διαχρονικά ή κάποια στιγμή κλασσικά, από πίσω κρύβαν μια ανάγκη για έκφραση.
Ε.Σ: Ποιος είναι ο μεγαλύτερος εχθρός του ηθοποιού;
Θ.Τ.: Ο απροετοίμαστος εαυτός του. (Σε όλα τα επίπεδα εννοείται).
Ε.Σ.: Είναι εύκολο να επιτευχθεί η ισορροπία σε έναν χώρο εκ φύσεως ανταγωνιστικό;
Θ.Τ.: Αν τα έχεις βρει εσύ με καλά τον εαυτό σου, νομίζω ότι εκεί είναι πρακτικά το κλειδί, για να προχωράς μπροστά, χωρίς προβλήματα..
Ε.Σ.: Τι σας ζαχαρώνει έτσι έντονα εκτός από την υποκριτική;
Θ.Τ.:Η θαλπωρή του σπιτιού, που μπορεί να είναι στο σπίτι μας με την Αγοραστή, είτε της οικογένειάς μου, είτε των φίλων μου. Αυτή η θαλπωρή του σπιτιού που εμπεριέχει μέσα τους ανθρώπους που το απαρτίζουν, με ηρεμεί και με ζαχαρώνει (όπως ωραία το διατύπωσες!).
Ε.Σ.: Τι φέρνει ο χρόνος σε έναν καλλιτέχνη;
Θ.Τ.: Φέρνει εμπειρία, αυτοπεποίθηση και περισσότερα ερωτήματα.
Ε.Σ.: Τι πρότυπα είχατε όταν πρωτοξεκινήσατε;
Θ.Τ.: Από όσο θυμάμαι ήταν κυρίως κωμικοί, παγκοσμίου βεληνεκούς και δικοί μας. Όπως ο Τσάρλι Τσάπλιν, ο Ντίνος Ηλιόπουλος, ο Κώστας Βουτσάς, ο Θανάσης Βέγγος, ο Λουί Ντε Φινές, ο Μιστερ Μπιν κ.α.
Ε.Σ.: Θα μπορούσατε να μοιραστείτε μαζί μας μια στιγμή από την πολύχρονη πορεία σας που δεν θα ξεχάσετε;
Θ.Τ.: Σίγουρα η ταινία η 2η που έκανα τον Τσάρλι και την σκηνοθέτησα, την έγραψα και έπαιξα, με όλο αυτό το νέο στοιχείο του Σαρλό (είχε μέσα όλο μου τον καλλιτεχνικό χαρακτήρα και τα στοιχεία του χαρακτήρα μου) δηλαδή υπήρχε ένα σύνολο δημιουργίας. Δηλαδή έκανα τα πάντα από το μηδέν, μοντάζ, σκηνοθεσία ,εύρεση χώρων, εύρεση ηθοποιών, τσέκαρα τι κοστούμια πρέπει να βάλουμε, άρα αυτό θα το έβαζα ως το κορυφαίο δημιουργικό πράγμα που έχω κάνει. Το οποίο ήτανε το λιγότερο εμπορικό, από όλα όσα έχω κάνει. Εδώ λοιπόν είναι και η αντίφαση ότι ευχαριστήθηκα περισσότερο και ένιωσα όλη αυτή τη δημιουργία σε κάτι που εισπρακτικά πήγε κατώτερα από όλα όσα έχω κάνει στη ζωή μου.
Όμως υπάρχει ως ταινία και πιστεύω πολύ ότι εκεί είναι η δύναμη και η διαφορετικότητα από το θέατρο. Οι ταινίες είναι κάτι που μένει, είναι σαν να βάζεις μια βάρκα στη θάλασσα και ταξιδεύει χωρίς δεν ξέρεις που θα καταλήξει το ταξίδι της.. Μπορεί στην αρχή να ξεκινήσει μέσα σε έναν ωκεανό χαμένη αλλά κάποια στιγμή να καταλήξει και να φτάσει, σε μία δική της γη της επαγγελίας. Ειδικά για την συγκεκριμένη ταινία αυτό το πιστεύω πολύ! Αλλά και να μη φτάσει όμως, έχω βιώσει απίστευτα συναισθήματα σε αυτή την διαδικασία που βίωσα.
Ε.Σ.: Λένε ότι το θέατρο είναι ποίηση, ποιος είναι ο αγαπημένος σας ποιητής;
Θ.Τ.: Θα πω τον Ελύτη, γιατί με δικό του ποίημα πέρασα και στη σχολή ,Τα Ρω του Έρωτα*!
Ε.Σ.: Που σας απολαμβάνουμε το 2024, θεατρικά κι τηλεοπτικά;
Θ.Τ.: Είμαι στο θέατρο Παλλάς, όπου το νέο musical του Broadway, Anastasia, παίζεται για πρώτη φορά στην Ελλάδα σε σκηνοθεσία- απόδοση κειμένου και στίχων από τη Θέμις Μαρσέλλου, που κατά την γνώμη μου το έχει αποδώσει καλύτερα σκηνοθετικά, από αυτό που παρακολούθησα στο ίντερνετ.
Το Anastasia the musical, η συγκινητική ιστορία για ένα από τα μεγαλύτερα αναπάντητα ερωτήματα της ιστορίας: τι συνέβη στη Μεγάλη Δούκισσα Αναστασία Ρομανόφ;
Εν μέσω της αναταραχής της ρωσικής επανάστασης με το καθεστώς των Μπολσεβίκων να βρίσκεται σε άνοδο, η Άνια (Demy), βρίσκεται εγκλωβισμένη σε αυτό που κάποτε ήταν η ρωσική πρωτεύουσα, η Αγία Πετρούπολη, και αναζητά να ανακαλύψει ξανά το παρελθόν της, το οποίο πιστεύει ότι βρίσκεται στο Παρίσι. Μαζί με τον πρώην αριστοκράτη, Βλαντ Πόποφ (Θανάσης Τσαλταμπάσης) κι έναν τολμηρό απατεώνα, τον Ντμίτρι (Ίαν Στρατής), που θέλουν να χρησιμοποιήσουν την Άνια για να ξεγελάσουν τη μοναδική εναπομείνασα Ρομανόφ, τη χήρα αυτοκράτειρα Μαρία (Μίρκα Παπακωνσταντίνου), ώστε να πιστέψει ότι η Άνια είναι η χαμένη Αναστασία, δραπετεύουν στο Παρίσι.
Νομίζω ότι επειδή όλοι λατρέψαμε αυτή την συνεργασία, έχουμε δώσει τον καλύτερο μας εαυτό και έχει βγει μια παράσταση που ο κόσμος στο τέλος σηκώνεται και σφυρίζει, δηλαδή φεύγουν ενθουσιασμένοι. Αυτό (χαμογελάει) ξεκινάει και από εμάς επειδή εμείς είμαστε ήδη ενθουσιασμένοι, πριν ξεκινήσει η παράσταση κάθε φορά. Πήρε παράταση γιατί πήγε πάρα πολύ καλά, οπότε θα συνεχίσουμε σίγουρα μέχρι τέλος Ιανουαρίου κ έτσι όπως το βλέπω θα πάρει και έξτρα παράταση μετά!
Τηλεοπτικά, Τα Σύρματα συνεχίζονται μέχρι τέλος Μαρτίου, έχουμε δηλαδή 25 επεισόδια ακόμα, ενώ τα γυρίσματα τα τελειώσαμε πριν λίγες μέρες.
Ε.Σ.: Μελλοντικά άμεσα-καλλιτεχνικά νέα ,έχουμε να περιμένουμε αγαπημένε μας για την συνέχεια της σεζόν το 2024;
Θ.Τ.: Το καλοκαίρι θα είμαι σε περιοδεία με τον Δον Κιχώτη (που θα τον υποδυθεί ο Βλ. Κυριακίδης), εγώ τον Σαντζο Πάντζα και η Νάντια Κοντογιώργη που κάνει την Δουλτσινέα, σε σκηνοθεσία του υπέροχου Γιάννη Μπέζου. Οι τρεις βασικοί θα είμαστε εμείς, ενώ υπόλοιποι δεν έχουν κλειστεί ακόμα. Θα κάνουμε μια τεράστια περιοδεία σε όλη την Ελλάδα και επίσης με το καλό θα παρουσιαστεί και στα μεγάλα θέατρα της Αθήνας, αυτό είναι το ανακοινώσιμο που σου έχω! Από εκεί και πέρα γίνονται διάφορες ζυμώσεις για σειρές, για ταινίες, κ.α., αλλά δεν είναι τίποτα από αυτά ακόμα ανακοινώσιμο.
Ε.Σ: Από καρδιάς σας ευχαριστούμε που ανταποκριθήκατε στο κάλεσμά μας στο Ψυχογράφημα του 2024 που ουσιαστικά κάνατε ποδαρικό στις συνεντεύξεις μας για το νέο έτος και αυθεντική την κατάθεση της ψυχής σας, χωρίς φόβο και με πολύ χιούμορ. Αν ήσασταν τραγούδι θα ήταν ποιο; Θα θέλατε να κλείσουμε την ουσιαστική κουβέντα μας και να γίνει το τραγούδι σας η καλύτερη ευχή σας για όλο τον κόσμο, αυτή την χρονιά;
Θ.Τ.: Καταρχήν Ελένη Σούρδη, οι ερωτήσεις σου, μου φάνηκαν πάρα πολύ ενδιαφέρουσες και πολύ ξεχωριστές. Το ψυχογράφημά σου είναι πραγματικά ίσως και μία από τις πιο σπάνιες συνεντεύξεις που μου έχουν κάνει και το εννοώ! Πάντα τέτοια σου εύχομαι και μια συνεχόμενη ανοδική πορεία με επιτυχίες το 2024! Αν ήμουν τραγούδι θα ήταν το LONE SONG από τους Cure. Το αφιερώνω σε όλο τον κόσμο, γιατί ο πυρήνας του τραγουδιού αυτού είναι η ΑΓΑΠΗ. Που όλοι μας χρειαζόμαστε για να ομορφύνει και να λυθούν τα δεινά, αυτού του κόσμου που ζούμε. Και εγώ σε ευχαριστώ πάρα πολύ για το ευφυές σου Ψυχογράφημα, καλή αντάμωση ξανά!
*Όλο το φωτογραφικό υλικό είναι από το προσωπικό αρχείο του καλεσμένου μας.
