Τι πρέπει να αλλάξει στον τρόπο λειτουργίας παιδικών και βρεφονηπιακών σταθμών, ώστε να ανοίξει ο δρόμος για την κατάργηση των κοινωνικών και οικονομικών ανισοτήτων, μελλοντικά, στην εκπαίδευση;
Που εντοπίζεται η αφετηρία της προσπάθειας για να βελτιωθεί η απόδοση των παιδιών στο σχολείο;
Γιατί η πρώιμη εκπαίδευση αποτελεί την πηγή της ίσης ευκαιρίας στην Ελλάδα και γιατί αξίζει να επενδύσει σε αυτή τη κατεύθυνση, η σύγχρονη κοινωνία;
Μία συζήτηση στον ΑΘΗΝΑ 984 με τον καθηγητή Οικονομικών στο Yale University, Κώστα Μεγίρ και τον Γιάννη Παπαγεωργίου, για το κείμενο εργασίας που θα τεθεί άμεσα σε δημόσια διαβούλευση από το υπουργείο Απασχόλησης και αφορά στο χαρτοφυλάκιο της υφυπουργού Δόμνας Μιχαηλίδου, με σημείο αναφοράς περιεχομένου τους παιδικούς σταθμούς και τους στόχους της επόμενης ημέρας για το κοινό μέλλον. Τα παιδιά.
Όλα αυτά θα τεθούν στο τραπέζι του διαλόγου του ανεξάρτητου, μη-κερδοσκοπικού ερευνητικού οργανισμού παραγωγής μελετών της διαΝΕΟσις, υπό τον Θοδωρή Γεωργακόπουλο στις 7 Ιουλίου, με τη παρουσία και συμμετοχή του κ.Μεγίρ και της κυρίας Μιχαηλίδου.
-Πως θα πρέπει να αλλάξει ο τρόπος λειτουργίας των παιδικών και βρεφονηπιακών σταθμών στην επόμενη ημέρα της ελληνικής πραγματικότητας, ώστε όταν φτάσουν να επιλέξουν τι θα σπουδάσουν, να συμμετέχουν και να παρακολουθούν με ίσους όρους τη μαθησιακή διαδικασία.
–«Η επένδυση στα πρώτα χρόνια των παιδιών είναι από τις σημαντικότερες για το εκπαιδευτικό σύστημα.
Εκεί ανοίγει η πλαστικότητα του εγκεφάλου, αλλά και οι κοινωνικές ανισότητες, υπό την έννοια ότι οι κοινωνικές προσλαμβάνουσες δεν είναι κοινές για όλους, με αποτέλεσμα να προκαλούνται αλυσιδωτές αντιδράσεις στο εκπαιδευτικό σύστημα και στις αποδόσεις των παιδιών από διαφορετικά κοινωνικά στρώματα.
Είναι βασικό να φροντίσουμε ώστε η πρώιμη εκπαίδευση να γίνει η πηγή της ίσης ευκαιρίας στην Ελλάδα.
Αυτή τη στιγμή, οι βρεφονηπιακοί σταθμοί διαφέρουν σε μεγάλο βαθμό μεταξύ τους. Κάποιοι έχουν εναρμονίσει τη λειτουργία τους με τα τελειότερα διεθνή πρότυπα, ενώ κάποιοι άλλοι υπολείπονται σημαντικά και υστερούν.
Ένας από τους λόγους που συμβαίνει αυτό, οφείλεται στο ότι δεν υπάρχει ένα συστηματικό πρόγραμμα, ούτε και η κατάλληλη επιμόρφωση των παιδαγωγών, ώστε να παρέχεται η πρώιμη εκπαίδευση σε όλους και στο απαιτούμενο επίπεδο.»
-Έχει τη δυνατότητα η πολιτεία με συγκεκριμένες παρεμβάσεις να προχωρήσει, για να αλλάξει η κατάσταση;
«Συντάξαμε ένα κείμενο που δίνει έμφαση στη κατεύθυνση των πρακτικών λύσεων. Με πρωτοβουλία της Δόμνας Μιχαηλίδου συγκροτήθηκε μια ομάδα παιδαγωγών, ψυχολόγων, γιατρών και οικονομολόγων, η οποία εκπόνησε ένα πρόγραμμα για το πως θα πρέπει να λειτουργούν οι παιδικοί σταθμοί και τις δραστηριότητες που θα πρέπει να περιλαμβάνουν.
Στον πυρήνα βρίσκεται η μάθηση γύρω από το παιχνίδι. Ο κανόνας παίζω και μαθαίνω.
Γιατί είναι λάθος να σπρώχνει κανείς υπερβολικά και από πολύ νωρίς, τα παιδιά στη γνώση. Με το παιχνίδι αναπτύσσονται οι νοητικές δραστηριότητες και προάγεται η ευρηματικότητα και η πρωτοβουλία.
Πίσω όμως από τις γενικές παραμέτρους λειτουργίας ενός παιδικού σταθμού, υπάρχει ένα συγκεκριμένο πρόγραμμα δραστηριοτήτων, το οποίο θα πρέπει να αποτελεί την καρδιά του.»
Και εάν αναρωτηθεί κανείς για την επίπτωση που θα έχει μελλοντικά αυτό το σύστημα, στην παραγωγικότητα των παιδιών, με δεδομένο ότι η εκπαίδευση από το πρωτοβάθμιο επίπεδο και μετά, δεν αλλάζει, αλλά μεταβάλλεται μόνον η προσχολική; Ο καθηγητής θεωρεί ότι είναι «κομβικής σημασίας. Επειδή του παρέχει τη δυνατότητα να εκμεταλλευτεί καλύτερα ό,τι θα του δοθεί στις επόμενες βαθμίδες.»
Γιατί ο ίδιος αντιμετωπίζει ολιστικά την εκπαίδευση από την πολύ πρώιμη ηλικία έως το Πανεπιστήμιο. Την βλέπει ως σύνολο. «Σαν μια αλυσίδα γεγονότων δίχως ασυνέχειες ή διακοπές, με μία συμπληρωματικότητα ανάμεσα σε αυτό που προηγείται και σε εκείνο που θα χρειαστεί να γίνει πράξη, αργότερα. Εάν δηλαδή πάω καλύτερα νωρίτερα, αυξάνω την απόδοση για το μέλλον.
Με άλλα λόγια, αν υποτεθεί πως βελτιωθεί η ποιότητα της παρεχόμενης εκπαίδευσης σε Δημοτικό, Γυμνάσιο και Λύκειο, τότε θα έχουμε βάσιμους λόγους να αναμένουμε καλύτερη ποιότητα εκπαίδευσης και στο Πανεπιστήμιο.»
