Η αριστουργηματική τραγωδία του Ευριπίδη, «Τρωάδες», παράσταση του Κρατικού Θεάτρου Βορείου Ελλάδος, σε μετάφραση Θόδωρου Στεφανόπουλου και σκηνοθεσία του Χρήστου Σουγάρη ανεβαίνει σήμερα Παρασκευή 18 και αύριο Σάββατο 19 Αυγούστου στο Αρχαίο Θέατρο της Επιδαύρου, στο πλαίσιο του Φεστιβάλ Αθηνών- Επιδαύρου 2023.
O Αντώνης Καφετζόπουλος ο οποίος ανέλαβε να ενσαρκώσει τον Ποσειδώνα, μίλησε στον Αθήνα 9.84 και στην Κατερίνα Πουλοπούλου για αυτό το κλασικό και πάντα επίκαιρο έργο το οποίο πραγματεύεται τον πόλεμο και τις συνέπειές του και αποτελεί τη μόνο σωζόμενη τραγωδία της ευριπίδειας τριλογίας για τον Τρωικό Πόλεμο.
Όπως είπε, η εκδοχή της τραγωδίας που παρουσιάζεται στην εν λόγω παράσταση, βασίζεται εξ ολοκλήρου στο αρχαίο κείμενο.
«Πρόκειται για μια παράσταση η οποία παραμένει πιστή στο αρχαίο κείμενο, δεν έχει γίνει κανενός είδους διασκευή, δεν υπάρχουν ιδιαίτερες αποκλίσεις ούτε πειραματισμοί. Οι προσπάθειες όλων επικεντρώθηκαν στο να ”ακούγεται” ξεκάθαρα” το κείμενο», τόνισε.
Ο ρόλος του Ποσειδώνα, μπορεί να είναι πολύ μικρός αλλά-όπως ο ίδιος επισήμανε- καθοριστικός για το τι πρόκειται να δει ο θεατής καθώς «περιγράφει το τέλος το οποίο δεν εμφανίζεται στο έργο, δηλαδή την ηθική καταδίκη, την πραγματική τιμωρία των Ελλήνων για τα εγκλήματα πολέμου που διέπραξαν».
Παράλληλα, δήλωσε ενθουσιασμένος για τη συνεργασία του με τη Ρούλα Πατεράκη η οποία υποδύεται στην Εκάβη, δείχνοντας ότι έχουν αναπτύξει μια σχέση αμοιβαίας αγάπης και εκτίμησης.
«Οι Τρωάδες πήγαν ανέλπιστα καλά ως προς την προσέλευση του κοινού όπου κι αν παρουσιάστηκαν, ακόμα και σε μεγάλα θέατρο όπως στο Αρχαίο Θέατρο Δωδώνης ή στο Αρχαίο Θέατρο Δίον τα οποία δεν είναι εύκολο να γεμίσουν και θεωρώ οτι αυτό δεν οφείλεται μόνο στην γοητεία που ασκεί το συγκεκριμένο έργο στο κοινό αλλά κυρίως στην επιθυμία των θεατών να απολαύσουν τη Ρούλα Πατεράκη να παίζει την Εκάβη», ανέφερε.
Για τον Αντώνη Καφετζόπουλο, η συμμετοχή του στις Τρωάδες αποτελεί την δεύτερη εμφάνισή του στο Αρχαίο Θέατρο της Επιδαύρου, ωστόσο, όπως λέει, βιώνει με ένα διαφορετικό τρόπο αυτή την εμπειρία: «Ως ηθοποιός δεν αισθάνθηκα κανένα ιδιαίτερο ρίγος παίζοντας στην Επίδαυρο. Η δική μου μεγάλη συγκίνηση ήταν όταν επισκέφθηκα για πρώτη φορά τον αρχαιολογικό χώρο σε μια σχολική εκδρομή, σε ηλικία 15 ετών και έμεινα άναυδος. Τότε αισθάνθηκα ρίγος».
Και πρόσθεσε: «Δε με αγχώνει η Επίδαυρος. Το μόνο μου άγχος είναι να μάθω τα λόγια μου, αλλά αυτό γίνεται πολύ νωρίς, στις πρόβες».
Επανέλαβε δε την άποψή του περί…υπερβολικής χρήσης του Αρχαίου Θεάτρου της Επιδαύρου που ενέχει τον κίνδυνο φθοράς του χώρου.
«Η Επίδαυρος είναι ένας πολύ σπουδαίος αρχαιολογικός χώρος σε παγκόσμιο επίπεδο και θεωρώ ότι τέτοιους είδους μνημεία πρέπει να τα αφήνουμε ανέγγιχτα. Πρέπει να αραιώνουμε από την Επίδαυρο όλοι εμείς οι ηθοποιοί, οι σκηνοθέτες, οι σκηνογράφοι. Βέβαια, δεν συμφωνούν όλοι μαζί μου και μάλλον με αγριοκοιτάζουν όταν τα λέω αυτά, αλλά ευτυχώς προς τα εκεί βαδίζουν τα πράγματα. Τώρα πια, η Επίδαυρος χρησιμοποιείται δύο βραδιές κάθε εβδομάδα, από τα μέσα Ιουλίου μέχρι τα μέσα Αυγούστου και έτσι θα έπρεπε να είναι και ίσως και λιγότερο».
