Ένα χρόνο μετά το τραγικό δυστύχημα των Τεμπών που στοίχισε τη ζωή σε 57 συνανθρώπους μας, παραμένουν οι σκιές και τα αμείλικτα ερωτήματα που ζητούν απαντήσεις και τα οποία ταλανίζουν τις οικογένειες των θυμάτων αλλά και ολόκληρη την κοινωνία.
Μεταξύ αυτών, η φωτιά που ακολούθησε μετά τη σύγκρουση των αμαξοστοιχιών και η αλλοίωση του τόπου της τραγωδίας αλλά και οι διαχρονικές ελλείψεις, η απουσία συστήματος σηματοδότησης και οι αρμοδιότητες των φορέων, όπως ανέφερε στον Αθήνα 9.84 και στους Μιχάλη Λεάνη και Σοφία Μπερετάνου ο Φαίδων Καραϊωσηφίδης, Αεροναυπηγός Μηχανικός, Διερευνητής Αεροπορικών Ατυχημάτων και μέλος της Επιτροπής Διερεύνησης Ανεξάρτητων Πραγματογνωμόνων Οικογενειών.
Με αφορμή τη σημερινή «μαύρη» επέτειο του δυστυχήματος, ο κ. Καραϊωσηφίδης, εξήγησε σε ποιο σημείο βρισκόμαστε σήμερα ως προς τη διερεύνηση των αιτιών, μίλησε για τις παραλείψεις που υπήρξαν και για το πόσο τελικά ισχύει η θεωρία του ανθρώπινου λάθους.
Μεταξύ άλλων, τόνισε ότι το μανιτάρι φωτιάς μετά τη σύγκρουση των αμαξοστοιχιών το μοιραίο βράδυ της 28ης Φεβρουαρίου του 2023 προήλθε όχι από έκρηξη αλλά από ανάφλεξη μιας μεγάλης ποσότητας καύσιμης αλλά αδιευκρίνιστης ύλης και πρόσθεσε ότι «αν θέλουμε να βάλουμε μια επικεφαλίδα σε αυτήν την τραγωδία, θα λέγαμε μετά βεβαιότητας ότι αν λειτουργούσε η φωτοσήμανση δεν θα είχε συμβεί αυτό που συνέβη».
Ειδικότερα, ανέφερε:
Για το «μανιτάρι» φωτιάς μετά τη σύγκρουση των αμαξοστοιχιών
«Ένα χρόνο μετά την τραγωδία, δώσαμε απαντήσεις σε πολλά ερωτήματα αυτού του πολυπαραγοντικού δυστυχήματος. Ωστόσο, μια σειρά ζητημάτων παραμένουν αδιευκρίνιστα όπως σε ότι αφορά στην εκκένωση του ηλεκτρικού τόξου , αυτό το «μανιτάρι» φωτιάς, τα πρώτα δευτερόλεπτα μετά τη σύγκρουση των αμαξοστοιχιών. Αν και καταλήξαμε ότι επρόκειτο για ανάφλεξη μιας μεγάλης ποσότητας καύσιμης ύλης, ωστόσο, δεν είμαστε σε θέση να γνωρίζουμε το είδος της. Πάντως, δεν ήταν μια φωτιά διαρκείας, κάηκε μέσα σε 6,5 δευτερόλεπτα. Ήταν ήταν ένα «μανιτάρι» που εξαϋλωσε μια μεγάλη ποσότητα καύσιμης ύλης. Μετά από προσεκτική χαρτογράφηση των θέσεων των επιβαινόντων, συμπεράναμε ότι οι περισσότεροι εκ των 57 έχασαν τη ζωή τους επειδή συνεθλίβησαν μέσα στα συντρίμμια των δύο τρένων και πέντε εξαιτίας της φωτιάς».
Για τα λάθη και τις παραλείψεις
«Ο ανθρώπινος παράγοντας είναι κυρίαρχος, όχι μόνο λόγω των λαθών που έγιναν όπως η κακή συνεννόηση των αρμοδίων την ώρα του δυστυχήματος. Οι ευθύνες και τα λάθη προϋπήρχαν και πηγαίνουν πολύ μεγαλύτερο διάστημα πίσω στο χρόνο.
Για παράδειγμα, εάν λειτουργούσε η φωτοσήμαση δεν θα είχε συμβεί η τραγωδία στα Τέμπη. Επίσης, υπήρχε πρόβλεψη για άλλα συστήματα ασφαλείας τα οποία προβλεπόντουσαν από συμβάσες οι οποίες όμως δεν υλοποιήθηκαν ποτέ και που αφορούσαν την αυτοματοποίηση της παροχής ασφαλείας, αυτό δηλαδή το οποίο θα μπορούσε να φρενάρει την αμαξοστοιχία όταν θα γινόταν αντιληπτό ότι κινούνταν στην ίδια γραμμή με μια άλλη που κατέβαινε από την αντίθετη κατεύθυνση».
Για το «μπάζωμα» του σημείου όπου συνέβη το φονικό δυστύχημα
«Υπήρξαν πολλαπλές επεμβάσεις στο χώρο. Ήταν μια σειρά αστοχιών που δεν θα έπρεπε να είχαν γίνει. Είναι αδιανόητο το γεγονός ότι μήνες μετά την τραγωδία, βρέθηκαν ανθρώπινα υπολείμματα σε σημεία που δεν θα έπρεπε. Εμείς προσπαθήσαμε να αποτυπώσουμε το τι ακριβώς συνέβη και προχωρήσαμε σε συγκεκριμένες προτάσεις».
Για την απόδοση ευθυνών
«Δυστυχώς, δεν υπήρχε κουλτούρα ασφαλείας σε κανένα επίπεδο, αρχής γενομένης από τον απλό υπάλληλο σε ένα σταθμό μέχρι το σύνολο της αλυσίδας των αρμοδίων. Προφανώς υπάρχουν ευθύνες. Αύριο θα καταθέσουμε το πόρισμα μας στον ανακριτή προκειμένου να αποτελέσει μέρος της δικογραφίας. Πλέον, αρμόδια για την αναζήτηση ευθυνών είναι η δικαιοσύνη, βάσει και των στοιχείων που προσκομίζουμε εμείς καθώς και άλλοι πραγματογνώμονες των οικογενειών των θυμάτων».
